Αριστερά; Ναι!

Αλλά ποια αριστερά;

Βρισκόμαστε σε μία ακόμη περίοδο μεγάλων αγώνων του φοιτητικού κινήματος, μιας κοινωνικής έκρηξης πρωτοφανούς σε διάρκεια, μαζικότητα και μαχητικότητα. Μίας έκρηξης που κατέστρεψε κάθε φιλοδοξία της κυβέρνησης, η οποία με τη στήριξη του «συμπολιτευόμενου» ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να προωθήσει το βασικό κορμό των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων στο χώρο της 3βάθμιας εκπαίδευσης. Η εξέγερση των φοιτητών λειτούργησε και λειτουργεί σαν παράδειγμα κοινωνικής διεκδικητικότητας, αφού «δείχνει» σε όλη την κοινωνία ποια υλικά χρειάζονται τα σύγχρονα κινήματα για να έχουν νικηφόρα κατεύθυνση. Το έστω και προσωρινό σπάσιμο της συντριπτικής διακομματικής συναίνεσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η υπονόμευση της αναθεώρησης του Άρθρου 16 και η απονομιμοποίηση του νέου Νόμου – Πλαίσιο, αναδεικνύουν τη δυνατότητα των κοινωνικών κινημάτων να διεμβολίζουν το κεντρικό πολιτικό σκηνικό και να ακυρώνουν στην πράξη κυρίαρχες κυβερνητικές επιλογές, καθορίζοντας τις εξελίξεις.

Η εξέγερση που ζούμε αυτές τις μέρες κατάφερε να αμφισβητήσει τα όρια της αστικής νομιμότητας τόσο στο πολιτικό περιεχόμενο, όσο και σε επίπεδο μορφών και γι’ αυτό αποτελεί την «πολιτική συνέχεια» των κινημάτων του παρελθόντος, αλλά και το έναυσμα για τα κινήματα του μέλλοντος.

Ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, που σημαδεύεται από την έκρηξη των κοινωνικών αγώνων, επανέρχεται στο προσκήνιο και συνδέεται με τις μαζικές διεργασίες που συντελούνται στη νεολαία και την κοινωνία η υπόθεση της Αριστεράς, ή αλλιώς η υπόθεση της συγκρότησης μιας μάχιμης αντικαπιταλιστικής παρέμβασης στο ελληνικό πανεπιστήμιο.

Γιατί η Αριστερά οφείλει πρώτιστα να κοιτά τον κόσμο και τις ανάγκες του!

Στην υπόθεση της ισχυροποίησης μιας άλλης Αριστεράς στο πανεπιστήμιο, δεν μπορεί κατά τη γνώμη μας να συμβάλλει η ενδυνάμωση των παραπάνω παρατάξεων, αλλά ούτε και μια λογική «Αριστερής Ενότητας» όπως αυτή παρουσιάζεται τελευταία σαν συνεργασία του Δικτύου και των Αριστερών Σχημάτων. Αυτή κινείται σε μια λογική αντινεοφιλελεύθερου μετώπου στο μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο καλεί τους φοιτητές να στηρίξουν (βασικά σε εκλογικές διαδικασίες γιατί ενσωματώσιμη Αριστερά της minimum συμφωνίας και της ευκαιριακής συγκόλλησης. Η λογική αυτή στηρίζεται στην υπόθεση ότι μια Αριστερά είναι χρήσιμη όταν αθροίζει υπάρχοντα πολιτικά δυναμικά, και όχι όταν προωθεί εκείνο το μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο και μορφές πάλης που μπορούν να αγκαλιάζονται από τους φοιτητές, να οικοδομούν νικηφόρα κινήματα και να αλλάζουν τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς. Και μιλάμε για συγκόλληση και όχι για μια πραγματική ενότητα της αριστεράς γιατί οι ίδιοι οι συναγωνιστές υπερασπίζονται την συνέχιση της ύπαρξης των παρατάξεων τους.

Ίσως όμως το πιο σημαντικό σημείο διαχωρισμού και κριτικής από την πλευρά μας στην Αριστερή Ενότητα είναι πως αυτό το μόρφωμα διεκδικεί για τον εαυτό του μια μειοψηφική αναφορά μονάχα στους ‘αριστερούς’. Κάτι τέτοιο κατά τη γνώμη μας αποτελεί μεγάλο πισωγύρισμα για την ίδια την αριστερά και το ρόλο που αυτή οφείλει να διαδραματίσει. Και εξηγούμαστε: Η ενότητα της αριστεράς ποτέ δεν ήταν κάτι που αφορούσε το σύνολο του απλού κόσμού. Η ενότητα της αριστεράς είναι κάτι που αφορά την ίδια την αριστερά και όλους όσους τοποθετούν τον εαυτό τους ιδεολογικά κοντά της. Παραδοσιακά, η αριστερά δεν κρίνεται και δεν μετριέται από το κατά πόσο μπορεί να ενοποιεί τον εαυτό της αλλά από το εάν μπορεί να εκπροσωπεί πραγματικά υλικά συμφέροντα των ίδιων των μαζών, αν μπορεί να αναγνωρίζει την ενιαιότητα των συμφερόντων όλων των φοιτητών και όχι των αριστερών φοιτητών, αν μπορεί ακόμη και σε αρνητικούς συσχετισμούς να βάζει αναχώματα στην κίνηση του κράτους και στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αν μπορεί να υπερασπίζεται και να αναζωογονεί τις συλλογικές διαδικασίες των συλλόγων, αν τελικά-τελικά μπορεί να δημιουργεί κινήματα και να τα οδηγεί στη νίκη!

Κατά κοινή ομολογία η επίθεση στα δικαιώματα νεολαίας και εργαζομένων τα τελευταία χρόνια έχει οξυνθεί. Από την πλευρά μας όμως θεωρούσαμε πως υπήρχαν δυνατότητες αντίστασης στις επερχόμενες αλλαγές.

Σε αντίθεση με άλλες λογικές της Αριστεράς που πριν το κίνημα έβλεπαν ότι τα πράγματα είναι μαύρα, ότι δεν κινείται τίποτα, εμείς διακρίναμε ότι ο λαός και η νεολαία δεν «έχουν παραδώσει ακόμη τα όπλα» και όποιος το λέει αυτό χαρίζει απλά νίκες στον αντίπαλο. Γι’αυτό και πολλές φορές επιλέγαμε να προτείνουμε ακόμη και καταλήψεις διαλέγοντας ακόμη και το ‘μοναχικό δρόμο’ αφού δεχόμασταν κριτική απ’όλες τις δυνάμεις της αριστεράς ότι ο αγώνας ήταν ανέξοδος. Εκ’του αποτελέσματος θεωρούμε πως οι επιλογές που κάναμε στο παρελθόν επιβεβαιώθηκαν και μάλιστα βοήθησαν, στο βαθμό που τους αντιστοιχούσε, να ‘βγει’ το σημερινό μεγαλειώδες κίνημα. Και λέμε ότι σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα από πριν.

Γι’αυτό και σήμερα μιλάμε όχι απλά για την αναγκαιότητα, αλλά για τις πραγματικές δυνατότητες ανασύνθεσης και ισχυροποίησης της επαναστατικής αριστεράς μέσα στις σχολές.

Και σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να δούμε α) ποιο πολιτικό περιεχόμενο, β) ποιες πολιτικές πρακτικές και γ) ποιες λειτουργίες οφείλει αυτή η «άλλη Αριστερά» να έχει. Σε κάθε περίπτωση η κουβέντα οφείλει να διεξαχθεί σε μια συγκεκριμένη βάση.

Για το πολιτικό περιεχόμενο!

α) Αντιστοιχεί σήμερα ένα μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο που να αμφισβητεί συνολικά την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έτσι όπως αυτή προωθείται από τις τελευταίες κυβερνήσεις στη βάση των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα πολιτικό περιεχόμενο που να αναδεικνύει και να αμφισβητεί συνολικά το ρόλο του πανεπιστημίου και τον πυρήνα της αστικής πολιτικής στην εκπαίδευση και στην εργασία. Που θα συγκρούεται με όσους την υπερασπίζονται και την προωθούν μέσα στο ελληνικό πανεπιστήμιο (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ). Ένα περιεχόμενο που θα είναι αποτέλεσμα κοινωνικών συμπυκνώσεων και θα καταφέρνει να συγκροτεί σχέσεις κοινωνικής εκπροσώπησης και πολιτικής εμπιστοσύνης με τους ίδιους τους φοιτητές. Ένα πολιτικό περιεχόμενο που τα αιτήματα του δεν θα αφορούν «την άλλη κοινωνία» αλλά θα τίθενται προς διεκδίκηση σ’ αυτούς τους συσχετισμούς, στο σήμερα! Ένα περιεχόμενο που θα εμπλέκεται με τις ανάγκες και τις αγωνιστικές διεκδικήσεις των μαζών τις οποίες θα τροφοδοτεί και από τις οποίες θα τροφοδοτείται.

Για τις πολιτικές πρακτικές μέσα στις σχολές!

β) Αντιστοιχεί να έχουμε εκείνες τις πολιτικές πρακτικές που υπερασπίζονται και ενδυναμώνουν όλες τις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων. Με πίστη στη δύναμη και την αποτελεσματικότητα των Γενικών Συνελεύσεων. Γιατί τελικά η αριστερά θα αναμετρηθεί με το εάν θα μπορεί να κάνει τα αιτήματα της, αποφάσεις συλλογικών οργάνων. Αντιστοιχούν εκείνες οι καθημερινές πολιτικές πρακτικές που να μπορούν να βάζουν αναχώματα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έτσι όπως αυτή περνά μέσα στις σχολές. Που να μπορούν να συγκροτούν μπλοκ αγώνα φοιτητών που εναντιώνονται στην αναδιάρθρωση. Εκείνες τις πρακτικές που να αποδεικνύουν ότι αναγνωρίζουμε πως οι μεταρρυθμίσεις δεν περνάνε μόνο κεντρικά μέσα από νόμους, αλλά ότι περνούν και κομματιαστά μέσα από τα τμήματα και τα όργανα συνδιοίκησης. Εκείνες τις πρακτικές που να απαιτούν να επιλυθεί ακόμη και το πιο «μικρό» και καθημερινό πρόβλημα για τους φοιτητές. Εκείνες τις πρακτικές που να μην διστάζουν να πάνε κόντρα ακόμη και με κομμάτια του καθηγητικού μπλοκ ασχέτου ιδεολογικής τοποθέτησης. Που να μπορούν να χτυπούν την καθηγητική αυθαιρεσία, να διεκδικούν ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών για τους φοιτητές. Αντιστοιχούν εκείνες οι πολιτικές πρακτικές που να τολμούν να κάνουν κριτική στην παρεχόμενη γνώση, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των φοιτητών και από τη σκοπιά των αυριανών εργαζομένων. Τελικά- τελικά στη δική μας αριστερά αντιστοιχεί μια παρέμβαση που να ισχυροποιεί τους συλλόγους των φοιτητών και να τους οριοθετεί από τον καθένα που προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα τον φοιτητών με οποιοδήποτε τρόπο.

Για τις εσωτερικές της λειτουργίες!

γ) Αντιστοιχεί σήμερα να έχει εκείνες τις εσωτερικές διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν την μέγιστη εσωτερική δημοκρατία αλλά και την αναγκαία αποτελεσματικότητα. Κατά τη γνώμη μας, μέσα στις σχολές, το μοντέλο της παράταξης σαν ιμάντας μεταβίβασης της κομματικής γραμμής είναι προβληματικό. Και είναι προβληματικό γιατί ανάμεσα στη «γραμμή» και στις μάζες υπάρχει μια μονόδρομη και όχι αμφίδρομη σχέση. Είναι προβληματικό γιατί η «γραμμή» συγκροτείται από ‘τους πάνω’ χωρίς την συνδρομή αυτών που αφορά. Είναι όχι μόνο προβληματικό αλλά τείνει κιόλας να καταρρεύσει αφού έχουν φανεί τα αδιέξοδα όλων αυτών που λειτουργούν έτσι!

Για μας δεν υπάρχει καλύτερο και πιο αποτελεσματικό μοντέλο λειτουργίας από αυτό των σχημάτων κοινωνικών χώρων.

Τα σχήματα είναι αυτά που δέχονται ισότιμα και ανοίγουν το διάλογο σε κάθε συνάδελφο και συναγωνιστή ο οποίος στρέφεται συλλογικά στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του και αμφισβητεί τη σημερινή πραγματικότητα.

Τα σχήματα είναι εκείνο το μόρφωμα που εγγυάται ότι η παραγωγή της γραμμής θα διαμεσολαβείτε από αυτούς που τους αφορά, δηλαδή τους ίδιους τους φοιτητές. Κατά τη γνώμη μας δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια και γι’αυτό δεν μπορεί και κάποιος να την κατέχει. Υπάρχει όμως ένα κριτήριο για να επαληθευτεί μια σωστή γραμμή πάνω σε μια λάθος και αυτό είναι το κριτήριο της πράξης! Και ακριβώς πάνω σ’αυτό είναι δουλεμένη η πολιτική γραμμή των σχημάτων. Είναι αποτέλεσμα της αμφίδρομης σχέσης των μελών του σχήματος με τον κόσμο της σχολής του. Οφείλουμε λοιπόν να έχουμε μια παρέμβαση μέσα στις σχολές όπου ο κάθε αγωνιστής δεν θα αισθάνεται σαν κάτι ξένο και απόμακρο από τους συμφοιτητές του. Σαν κάποιος που ξέρει ενώ οι υπόλοιποι δεν ξέρουν! Σαν κάποιος που καταλαβαίνει ενώ οι άλλοι όχι!

Ακριβώς στη βάση των τριών παραπάνω αξόνων λειτουργούν τα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης που γεννήθηκαν μέσα από τις μεγαλειώδεις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις του 1990-91. Η Ε.Α.Α.Κ. είναι ένα πετυχημένο πείραμα της ανεξάρτητης Αριστεράς. Έχει καταφέρει να συσπειρώσει δυνάμεις και αγωνιστές που καμία άλλη φοιτητική παράταξη δεν κατάφερε ποτέ. Είναι πεδίο διαλόγου και ενωτικής δράσης για πολλές διαφορετικές απόψεις και συλλογικότητες. Τα σχήματα της είναι πολιτικό - συνδικαλιστικές συλλογικότητες που δρουν σε κάθε σχολή με αυτοτέλεια και αποτελούν το βασικό κύτταρο του δικτύου της ΕΑΑΚ. Λόγω της αναγκαιότητας για ενιαία συντονισμένη παρέμβαση στο ελληνικό πανεπιστήμιο, τα σχήματα συντονίζονται ανά πόλεις αλλά και πανελλαδικά μέσα από το πανελλαδικό τους διήμερο. Αναζητούν τους δρόμους μιας ευρύτερης αμφισβήτησης του τρόπου με τον οποίο ένας νέος σήμερα ζει και σπουδάζει, και αντιπαραβάλλουν ένα πρότυπο αγωνιζόμενου νέου, απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα. Συμβάλλουν στη μάχη για την αυτοτελή συγκρότηση του πολιτικού χώρου μιας άλλης Αριστεράς στην ελληνική κοινωνία.

Η καθεστωτική αριστερά έδειξε τα όρια της

Και μιλάμε σήμερα για την αναγκαιότητα ισχυροποίησης της επαναστατικής αριστεράς γιατί δυστυχώς η καθεστωτική αριστερά ( βλ. ΚΚΕ και ΠΚΣ ) έδειξε για άλλη μια φορά τα όρια της. Στην πρώτη φάση του κινήματος του περσινού Μάη – Ιούνη όλοι θυμούνται πως από κοινού με την ΔΑΠ προσπαθούσε να βάλει ανάχωμα στις καταλήψεις των συλλόγων με αποτέλεσμα να απομονωθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών που επιθυμούσαν να κλείσουν τις σχολές τους και να κατέβουν στο δρόμο. Το ίδιο έκανε και με την μεγαλειώδη και ηρωική απεργία των Δασκάλων (ΔΟΕ) τον περασμένο Σεπτέμβρη όπου και εκεί η παράταξη του ΚΚΕ κατήγγελλε συνεχώς τις εβδομαδιαίες απεργίες. Το ίδιο και με τις απεργίες διαρκείας της ΠΟΣΔΕΠ.(βλ.δημοσιεύματα στο Ριζοσπάστη της περιόδου).

Προσπαθώντας να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος την είδαμε πριν λίγους μήνες να μπαίνει άνευ όρων στα πλαίσια των καταλήψεων πιεζόμενη από την κατακραυγή των χιλιάδων αγωνιστών. Η στάση της όμως ήταν και πάλι όχι μόνο προβληματική αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις διαλυτική για το ίδιο το κίνημα. Η μεγαλύτερη «εκλογικά» τουλάχιστον παράταξη της αριστεράς απέτυχε ολοκληρωτικά να αποτελέσει την πολιτική πρωτοπορία του κινήματος, να εγγυηθεί την συνοχή του, την ενιαία του έκφραση προς τα έξω, το βάθεμα του πολιτικού του περιεχομένου, την οργανωτική του στήριξη. Όχι μόνο απέτυχε να εγγυηθεί όλα αυτά, αλλά έβαζε συνεχώς αναχώματα και τεχνητά εμπόδια στην ανάπτυξη του κινήματος (ξεχωριστά συντονιστικά, πορείες, κολλήματα στις αποφάσεις των Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης).

Η στάση της «εντός, εκτός, και εναντίον» ήταν για μας όμως κάτι παραπάνω από αναμενόμενη. Η ΠΚΣ επενδύει στρατηγικά σε μία λογική κινημάτων διαμαρτυρίας που θα είναι «ουραγοί» των πολιτικών πρωτοβουλιών του Κόμματος, υποτιμώντας τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα σύγχρονων κοινωνικών κινημάτων να πετυχαίνουν υλικές νίκες, ενώ αποφεύγει να εμπλέκεται σε κινήματα που δεν ‘ελέγχει’. Η τυφλή υποταγή στο κόμμα και στην κομματική γραμμή έφερε σήμερα την παραδοσιακή αριστερά, δυστυχώς, να απέχει έτη φωτός από τον πόθο των μαζών και τα πραγματικά υλικά του συμφέροντα. Όποιο κίνημα δεν μεταφέρετε αυτόματα και στην κάλπη -ψήφο στο ΚΚΕ- δεν είναι και επικίνδυνο. Γι’ αυτό και θεωρεί πως η δική της οργανωτική ανάπτυξη και εκλογική καταγραφή θα σημαίνει αναζωογόνηση για το κίνημα. Όμως φοιτητικό κίνημα έγινε, και μάλιστα νικηφόρο, αλλά η ΚΝΕ μάλλον αποδυναμώθηκε από τις πολιτικές της επιλογές παρά το αντίθετο. Δεν θέλουμε να χρεώσουμε στους συναδέλφους της ΠΚΣ τον πόθο τους να δυναμώσουν την παράταξη και τη λογική τους. Τους χρεώνουμε όμως την έλλειψη σαφής εκτίμησης για το κίνημα που θα ξεσπούσε, και αυτό είναι αποτέλεσμα της απουσίας και αποτοίχισης τους από τον κόσμο και τις ανάγκες του. Και κάτι τέτοιο ΔΕΝ αντιστοιχεί στην αριστερά. Το Αντίθετο πρέπει να συμβαίνει.

Στην αριστερά αντιστοιχεί να αφουγκράζεται τον κόσμο και τις ανάγκες του! Να στέκεται στο πλάι του! Και όχι από πάνω του σαν κάτοχος της μοναδικής αλήθειας! Και σε καμία περίπτωση πίσω από τον κόσμο και από τις εξελίξεις!

Ίσως το πιο σημαντικό βέβαια είναι, πως σε επίπεδο πολιτικής γραμμής και περιεχομένου, συγκλίνει με την πολιτική του αστικού εκσυγχρονισμού ενσωματώνοντας όψεις της αστικής πολιτικής (ειδίκευση, αναβάθμιση, εντατικοποίηση, εξετάσεις), ενώ για να κρύψει τα κενά επιμένει σε μια λογική γενικόλογης καταγγελιολογίας. Μήπως είναι τυχαίο πως αυτό που ιεραρχούσε για το κίνημα και τις αποφάσεις του ήταν: «Να δείξουμε τον ένοχο! Να καταγγείλουμε τους φορείς του πανεκπαιδευτικού μετώπου (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΠΟΣΔΕΠ)! Να καταγγείλουμε το ΠΑΣΟΚ που θολώνει τα νερά! Γιατί εμείς δεν τσιμπάμε! Γιατί εμείς ξέρουμε τι θα ψηφίσουμε στις ερχόμενες εκλογές!»

Γιατί η λογική της συνδιαχείρησης δεν μας χωρά!

Κινούμενο στην ίδια λογική, το ΔΙΚΤΥΟ είναι ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της Αριστεράς της διαχείρισης και των «βελτιωτικών» προτάσεων μέσα στα πανεπιστήμια. Κάνει μια μερική κριτική στις μεταρρυθμίσεις αποφεύγοντας να αγγίξει τον πυρήνα τους, αφού οι θέσεις του έρχονται να «συμπληρώσουν» τους βασικούς άξονες τους. Γι’ αυτό το λόγο αποφεύγει να εναντιωθεί σε συμφέροντα μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια τα οποία θα μπορούσαν να βολευτούν με μια πιο «δημοκρατική μεταρρύθμιση», αποφεύγει να εκφράσει το συνολικό υπόβαθρο των φοιτητικών κινητοποιήσεων επιμένοντας σε μια σημειολογία περί «γενιάς του άρθρου 16», υπερασπίζεται το αντί-νομοσχέδιο έκτρωμα του ΣΥΝ για το Νόμο – Πλαίσιο το οποίο ενσωματώνει βασικές πτυχές ακόμα και των επιλογών της Μαριέττας, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί μέσω του ΣΥΝ να παρουσιασθεί ως ο αυτόκλητος «εκπρόσωπος των κινημάτων».

Τα σχήματα της ΕΑΑΚ, διαπιστώνουν ότι κατά τη διάρκεια του φετινού 2^ου Πανελλαδικού τους Διημέρου, παραβρέθηκαν και αποφάσισαν να συμμετέχουν δεκάδες σχήματα που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο των κινητοποιήσεων, αλλά και πολιτικές πρωτοβουλίες και εκατοντάδες αγωνιστές από όλη την Ελλάδα, και κάτι τέτοιο επιβεβαιώνει την επιτυχία του εγχειρήματος των ΕΑΑΚ. Βγαίνοντας λοιπόν δυναμωμένα και πιο ώριμα από το Πανελλαδικό Διήμερο τους, απευθύνουν ένα κάλεσμα σε όλα τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα, τις αριστερές ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες που δημιουργήθηκαν μέσα από τις κινηματικές διαδικασίες, οργανωμένες δυνάμεις και παρατάξεις που παρεμβαίνουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και έχουν αναφορά στην Επαναστατική Αριστερά, ανένταχτους αγωνιστές, να παρακολουθήσουν, να εμπλακούν και να συμμετάσχουν στις διαδικασίες των σχημάτων και στα ανά τόπους συντονιστικά τους, με απαρχή την επόμενη περίοδο.

Ευελπιστούμε οι διαδικασίες που θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα να οδηγήσουν σε μια πραγματικά:

Ενιαία, γιατί οι δυνατότητες της περιόδου μας το επιτρέπουν.

Ανεξάρτητη, από το κράτος και τους μηχανισμούς του, από την κυρίαρχη πολιτική γιατί θέλουμε οι πράξεις και οι απόψεις μας να εκφράζουν τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας

Αριστερή, γιατί απέναντι στη λογική του ατομισμού απαντάμε με τη δύναμη των συλλογικών διεκδικήσεων, γιατί βλέπουμε τη δυνατότητα ύπαρξης μιας άλλης κοινωνικής πραγματικότητας

Κίνηση, γιατί η στασιμότητα δεν ωφέλησε ποτέ κανένα, ούτε καν τον αντίπαλο!

ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

στις κυρίαρχες συχνότητες

Είμαστε για αυτούς απειλή...

…είμαστε τα συνθήματα του μέλλοντος!

Πολλοί είπαν ότι οι φοιτητές άλλαξαν, ότι οι φοιτητές δεν είναι πια όπως ήταν τότε...Πολλοί είπαν ότι οι καιροί άλλαξαν, ότι η ιστορία άλλαξε σελίδα και οδεύει προς το τέλος της. Πολλοί είπαν ότι τα πανεπιστήμια θα αναδιαρθρωθούν και θα υποταχθούν πλήρως στην Θεά Αγορά.. Είπαν...
Άλλοι δεν είπαν αλλά έγραψαν...έγραψαν νόμους και νέα συντάγματα για το πανεπιστήμιο. Έγραψαν την κατάργηση του ασύλου, την διαγραφή των φοιτητών, τις αλυσίδες μαθημάτων, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα επιχειρησιακά σχέδια, τον κατακερματισμό των σχολών και την απαξίωση των πτυχίων. Έγραψαν μέσα σε λίγες σελίδες αυτό που θα ονομάζαμε αντιδραστική μετάλλαξη του πανεπιστημίου...έγραψαν αυτά και τα έφεραν για ψήφιση...
Άλλοι ήταν ειδικοί και έτσι όχι μόνο είπαν αλλά μίλησαν αυτοί για τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Τα τηλεοπτικά παράθυρα γέμισαν με ύβρη απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, τις καταλήψεις και τις πορείες του. Οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι και οι λογής – λογής Πρετεντέρηδες έριξαν τόνους λάσπης στον αγώνα των φοιτητών με στόχο να τον καταστείλουν...μίλησαν με κυνικότητα για να υπερασπιστούν μια κυβέρνηση που άδειαζε τόνους χημικών πάνω σε φοιτητές...
...τι ειπώθηκε και τι γράφτηκε τελικά;
Η ιστορία μας διδάσκει ότι όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά έχει ακόμα πολλά επεισόδια και ένα τέλος που κανείς δεν έχει σκεφτεί...Οι φοιτητές είπαν πολλά και έγραψαν ακόμα περισσότερα στις αποφάσεις τους...Περισσότερο όμως από όλα έγραψαν ιστορία...την ιστορία που μιλά για δρόμους με χιλιάδες φοιτητών, εκατοντάδες καταλήψεων, μαζικότατες γενικές συνελεύσεις, μεγάλες νίκες...είναι η δικιά μας ιστορία...η ιστορία όσων τύχαμε να είμαστε στο πανεπιστήμιο το 2006-2007.
Καμία σελίδα δεν χωρά αυτή την ιστορία όσο την χωράνε οι μνήμες μας...Ποιος πίστευε ότι θα σταματούσαμε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του συντάγματος; Ποιος πίστευε ότι μετά την ψήφιση του νόμου – πλαισίου θα συνεχίζαμε ακόμα πιο δυναμικά; Ποιος πίστευε ότι η πιο αντιδραστική τομή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σήμερα μπορεί να ανατραπεί; Τα κινήματα νικάνε...το θυμόμασταν;
Και κάποιοι απορούν ποιοι οφείλονται για όλα αυτά...Αναρωτιούνται που κρύφτηκε η συμβιβασμένη νεολαία; Αναρωτιούνται γιατί δεν κάτσαμε σπίτι μας να δούμε την Μαριέττα, τον Καραμανλή ή τον Γιωργάκη να μιλάνε για τα πανεπιστήμια μας...Αλήθεια η γενιά μας υπήρξε ποτέ συμβιβασμένη; Εμείς – ο καθένας από εμάς – κρύβαμε μέσα μας την ανάγκη να αμφισβητήσουμε την πραγματικότητα που μας ετοίμαζαν, την εκπαίδευση που μας παρέδωσαν, την εργασιακή ανασφάλεια που βλέπαμε...Το φοιτητικό κίνημα αυτής της δυναμικής, διάρκειας και έντασης είναι γέννημα των αναγκών και συμφερόντων μας...Είναι γέννημα της ανάγκης να μην αποδεχθούμε αλλά να συγκρουστούμε με αυτή την πολιτική. Είναι γέννημα της ανάγκης να υπερασπιστούμε τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, να παλέψουμε για την εργασιακή μας προοπτική, να πούμε όχι στην υποταγή της εκπαίδευσης στις νόρμες των επιχειρήσεων, να αρνηθούμε το παρόν και το μέλλον που ετοιμάζουν για εμάς, χωρίς εμάς.
Το φοιτητικό κίνημα που ζήσαμε και ζούμε κατάφερε μεγάλες νίκες όσο και αν πολλοί προσπάθησαν να προβοκάρουν αυτή την πραγματικότητα. Η νίκη για την αναθεώρηση, το συνεχές μπλοκάρισμα ψηφισμένων νόμων (ΙΔΒΕ, Αξιολόγηση), η δυνατότητα ανατροπής του νόμου – πλαισίου είναι οι υλικές νίκες που στέκονται πλάι στη μεγάλη νίκη της χειραφέτησης, της εμπλοκής των φοιτητών στον αγώνα υπεράσπισης των συμφερόντων τους, των συλλογικών πρακτικών, την μαζικοποίηση των συνελεύσεων και των διαδηλώσεων, την νέα επαφή της νεολαίας με την πολιτική...Τι θα μείνει όμως τελικά;
Από εδώ και πέρα τι;...
Η μάχη με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι ακόμα μπροστά μας! Η μάχη για τον νόμο – πλαίσιο, για τα πτυχία, για τα μεταπτυχιακά, την έρευνα είναι ακόμα ανοιχτή...Οι μεγαλύτερες νίκες του κινήματος στέκονται ακόμα μπροστά μας και περιμένουν να τις κατακτήσουμε...
Αυτή η κυβέρνηση – όπως και κάθε άλλη – δεν σταματά αν δεν τη σταματήσουμε. Για αυτούς που γράφουν νόμους το πανεπιστήμιο δεν είναι τίποτα περισσότερο αλλά ο φορέας της πολιτικής τους. Για αυτούς που γράφουν νόμους η απαξιωση των πτυχίων και η χειροτέρευση των όρων ένταξης στην εργασία, η ανταποδοτική και επιχειρηματική λειτουργία με στόχο την προσαρμογή των σχολών στις κατευθύνσεις της αναδιάρθρωσης, η η πειθάρχηση της νεολαίας είναι η κατεύθυνση που θέλουν να θέσουν στις σχολές.
Ξέρουμε τι μπορούμε να πετύχουμε!
Δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί στην υπεράσπιση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας από αυτόν που θα ανοίξουμε περπατώντας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να οδηγεί σε νίκες από αυτόν του αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Σε αυτό τον δρόμο και στο σταυροδρόμι των φοιτητικών εκλογών καλούμαστε να πάρουμε την σωστή κατεύθυνση. Την κατεύθυνση που θα σημαίνει ότι κάτι έχει μείνει ώστε τελικά κάτι περαιτέρω να μπορέσει πιο εύκολα να γίνει.
Στη μάχη των φοιτητικών εκλογών θέλουμε να καταγραφεί η στήριξη στις πολιτικές λογικές που προσπάθησαν να συνδράμουν στον αγώνα υπεράσπισης των συλλογικών μας συμφερόντων, έμπρακτα, μέσα στην πάλη. Την επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών, οι σύλλογοι θα είναι κερδισμένοι αν όσοι στήριξαν ρητά (ΔΑΠ) ή άρρητα (ΠΑΣΠ) τον νέο νόμο – πλαίσιο και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνολικότερα βγουν αποδυναμωμένοι. Την επόμενη μέρα των εκλογών το αποτέλεσμα θα πρέπει να σημαίνει καλύτερους όρους για τις μάχες που έχουν να δωθούν...Θα πρέπει να σημαίνει ότι κάτι έχει μείνει...
Οι φετινές εκλογές θα είναι πρωτότυπες! Το κίνημα, τα ερωτήματα, οι συνελεύσεις δεν μπορούν να αφήσουν την πολιτική του πάρτυ, των πελατειακών σχέσεων. Το κίνημα, οι νίκες δεν μπορούν να αφήσουν άλλα περιθώρια στη λογική που στη μια της όψη έχει την πλήρη αποδοχή και στην άλλη την απλή διαμαρτυρία(ΠΚΣ). Οι φετινές εκλογές θα πρέπει να μιλήσουν για αυτά που θέλουν οι φοιτητές, για αυτά που γράφτηκαν σε πολλά πανό, σε πολλές αποφάσεις πανελλαδικών συντονιστικών, που λέχθηκαν σε πολλά συνθήματα...
...οι φετινές εκλογές είναι κόμβος για αυτό που πρέπει να γίνει...
Οι χρυσές σελίδες της ιστορίας του κινήματος δεν θα έχουν τόσα να πουν αν το επεισόδιο δεν λήξει με όμορφο τέλος. Ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να σταματήσει σήμερα, αύριο, μετά ή μέχρι τις φοιτητικές εκλογές. ΘΕΤΟΥΜΕ ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ – ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ. Ο στόχος αυτός δεν θα είναι δυσθεώρητος όσο εμείς στεκόμαστε στο ύψος μας, στο ύψος του φοιτητικού κινήματος.
Και θα σταθούμε! Γιατί να μην αντιπαρατεθείς την πολιτικη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ ή της ΕΕ αφού αυτή πλήττει τα συμφέροντα σου;
Και θα νικήσουμε! Γιατί να μην επιλέξουμε σήμερα έναν βηματισμό που θα φέρει και άλλες ήττες στην κυβέρνηση με πρώτη την απόσυρση του νόμου – πλαισίου;
Και ναι δεν είμαστε μια συμβιβασμένη νεολαία! Είμαστε η γενιά που αγωνιά για το μέλλον της και αμφισβητεί, η γενιά που θέλει να βάλει μια άλλη κατεύθυνση. Μπορούμε να γίνουμε η γενιά που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της σημερινής εκσυγχρονιστικής και αντιλαικής πολιτικής.
Στον δρόμο των νικηφόρων συλλογικών αγώνων συνεχίζουμε...
Ενδυναμώνουμε τους αγώνες και τα σχήματα της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Της αριστεράς που δίνει τη μάχη σε όλα τα επίπεδα, από το ζήτημα σχολής μέχρι τη μάχη ενάντια στις αντεκπαιδευτικές και αντεργατικές αλλαγές των κυβερνήσεων. Της αριστεράς που εμπλέκεται στο κίνημα ακριβώς γιατί πιστεύει ότι αυτό μπορεί να κερδίζει. Της άλλης αριστεράς που έχει ανάγκη η εποχή μας...

ΣΤΙΣ 9 ΜΑΗ στηρίζουμε-ψηφίζουμε …
ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
Στις κυρίαρχες συχνότητες!
Ε.Α.Α.Κ.

 Στην καταληψη του ΦΥΣΙΚΟΥ (Πανεπιστημιουπολη Ζωγραφου, εισοδος με αμαξι απο Ουλωφ Παλμε), Κυριακη 28/1 στισ 22.30.
μουσικη απο τον rainboy

be there...
 

Αποφαση Παναθηανικου ΣΥντονιστικου

 Ανακοίνωση του παναθηναϊκού ενιαίου Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων
της Τετάρτης 24/01/2007
Το ορμητικό ποτάμι των φοιτητικών καταλήψεων πλημμυρίζει ξανά τους δρόμους διαψεύδει περίτρανα όσους πίστεψαν πως το καυτό δίμηνο των κινητοποιήσεων του Μάη - Ιούνη ήταν μπόρα και πέρασε. Κόντρα στο ασφυκτικό συναινετικό σκηνικό που στήνει σύσσωμο το αστικό μπλοκ εξουσίας και πιάνοντας το νήμα της ηρωικής απεργίας των δασκάλων και των μαθητικών καταλήψεων συγκρούεται ξανά με τις επιλογές της κυβέρνησης, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ε.Ε., σπάει τη βιτρίνα της συναίνεσης του επίσημου πολιτικού σκηνικού.



Την ίδια στιγμή που η μαζικότητα στα αμφιθέατρα των γενικών συνελεύσεων ξεπερνά κάθε προηγούμενο και χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές διαδηλώνουν στους δρόμους της Αθήνας και όλων των πόλεων, η κυβέρνηση και τα επιτελεία της επιχειρούν με κάθε μέσο να χτυπήσουν το φοιτητικό κίνημα: από την προκλητική στάση των δυνάμεων καταστολής που περικυκλώνουν άνευ λόγου τα μπλοκ σε κάθε φάση της διαδήλωσης έως ότου να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή να μας χτυπήσουν με γκλομπς και χημικά μέχρι τη στρεβλή προβολή του κινήματος και των καταλήψεων μέσα από τα ΜΜΕ και τους πληρωμένους κονδυλοφόρους. Η διαρκής προσπάθεια ταύτισης των κινητοποιήσεων με τα «επεισόδια», η συκοφαντική παρουσίαση των καταλήψεων ως χώρων διακίνησης ναρκωτικών και κλοπών, η συνεχής αναφορά σε «οργανωμένες μειοψηφίες» που κλείνουν τις σχολές στόχο έχουν να παραπληροφορήσουν την κοινωνία για να αποσπάσουν την επιθυμητή συναίνεση. Αυτό το σχέδιο υπηρετούν το καθηγητικό κατεστημένο τύπου Γρυσπολάκη, οι καθεστωτικές δυνάμεις στα πανεπιστήμια και σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό. Σε αυτό το κλίμα συναίνεσης και επίθεσης στη νεολαία, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ επιλέγει να μη βάζει ούτε μια ώρα απεργίας, ενώ δε χάνει ευκαιρία να δίνει στήριγμα στα σχέδια της κυβέρνησης για περιορισμό του ασύλου και συμμετέχει στις συσκέψεις για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Το «έργο» ολοκληρώνεται με τις δηλώσεις της κυβέρνησης δια στόματος Ρουσόπουλου την επομένη της διαδήλωσης της 17ης Γενάρη, πως η κυβέρνηση προτίθεται να κατεβάσει το νέο νόμο πλαίσιο. Σε αυτή την κατεύθυνση επιχειρείται η διαστρέβλωση του χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιείται ως προμετωπίδα για την προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών.

Η κυβερνητική επίθεση στα πλαίσια των στοχεύσεων της Ε.Ε. συμπυκνώνεται στην επικείμενη αναθεώρηση του συντάγματος. Η αντιδραστική μετάλλαξη του κράτους και των θεσμών του περνά μέσα από την αναθεώρηση του άρθρου 16, την κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, την παράδοση των χώρων πρασίνου στο κεφάλαιο και την εμπορευματοποίησή τους, την αντιδραστικοποίηση των δικαστικών θεσμών, το νέο προσδιορισμό των σχέσεων εθνικού και κοινοτικού δικαίου. Οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών καλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία να αντιπαρατεθούν στο σύνολο της αντιδραστικής αναθεώρησης που αποτελεί το «πρόγραμμα» του κεφαλαίου και της ελληνικής αστικής τάξης για τα επόμενα χρόνια και χτυπά κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Ειδικότερα, καλούμε όλη την κοινωνία να συστρατευθεί στο δίκαιο αγώνα μας για να μην περάσει η αναθεώρηση του άρθρου 16 και ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος- ΠΛΑΙΣΙΟ, ως κόμβοι της επιχειρούμενης εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης».



Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ



Οι αλλαγές που προωθούν από κοινού η κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι κομμάτι της ευρύτερης αντιλαϊκής επίθεσης και στηρίζονται στα πλαίσια των στοχεύσεων της Ε.Ε., όπως αυτές αποτυπώνονται στις συνθήκες της Μπολόνια, του Βερολίνου και της Λισσαβόνας κι έχουν στόχο την πλήρη εναρμόνιση των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων υπό τη σκέπη του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, τη συγκρότηση πανευρωπαϊκού συστήματος πιστοποίησης και ουσιαστικά ποσοτικής μέτρησης προσόντων και την πλήρη και καθολική υπαγωγή της εκπαιδευτικής κι ερευνητικής διαδικασίας στις ανάγκες της ανάπτυξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, το χτύπημα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι μια ενιαία διαδικασία, που περνά από βασικού κόμβους (αρ 16, νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση κλπ). Βασικός της στόχος είναι η δημιουργία αποφοίτων – μελλοντικών εργαζομένων ευέλικτων, αναλώσιμων, χωρίς δικαιώματα και πειθαρχημένων. Εργαζομένων που θα βρίσκονται σε ένα διαρκές κυνήγι πιστοποιητικών και δεξιοτήτων περιπλανώμενοι από την επισφαλή εργασία στην ανεργία και την επανακατάρτιση. Εργαζομένων χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο τις αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του. Τα παραπάνω προωθούνται μέσω:




· Της αποσύνδεσης των πτυχίων από τα εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα και της συνολικής αλλαγής του χαρακτήρα των προπτυχιακών σπουδών. Επιχειρείται η διαμόρφωση ανώτατων σχολών πολλών ταχυτήτων οι οποίες στα πλαίσια και κοινής αξιολόγησης θα οδηγήσουν στην συνολική αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, δημόσιου ή ιδιωτικού. Σημείο κόμβος αυτής της κίνησης είναι η αναγνώριση των περιβόητων Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών και των Κολεγίων. Αυτή η διαδικασία αποτελεί συνέχεια της πολιτικής της κατάτμησης και κατακερματισμού των σχολών και των πτυχίων και της αναδιάρθρωσης των προγραμμάτων σπουδών στην κατεύθυνση της αγοράς.

· Την αντιδραστικοποίηση του πλαισίου λειτουργίας των σχολών, την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος, την όξυνση των ταξικών φραγμών. Η εισαγωγή ορίων φοίτησης, η διαγραφή φοιτητών, ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας του ασύλου, διαμορφώνουν ένα νέο πιο αυταρχικό πανεπιστήμιο. Ο ανταγωνισμός με τα ιδιωτικά όπου η έννοια του φοιτητικού συνδικαλισμού θα είναι ανύπαρκτη, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω θέλουν να χτυπήσουν το φοιτητικό κίνημα που ως τώρα έβαζε αναχώματα στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές.

· Την εισαγωγή της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας και δράσης. Τα ίδια τα μη-κρατικά / ιδιωτικά πανεπιστήμια θα λειτουργούν με βάση τα κριτήρια της αγοράς. Αυτή η λογική θα επεκταθεί και στο δημόσιο πανεπιστήμιο το οποίο θα πιέζεται να λειτουργήσει, ακόμη περισσότερο, στα ίδια πλαίσια ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται η εισαγωγή managers, η κατάρτιση τετραετών επιχειρησιακών προγραμμάτων (βλ. ν. πλαίσιο) και ο επαναπροσδιορισμός των κονδυλίων σε βάρος των φοιτητικών παροχών (βλ. κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων).





Η κλιμάκωση είναι μονόδρομος...

Απέναντι στην προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 και τον αντιδραστικό κυβερνητικό νόμο - πλαίσιο να προχωρήσουμε κλιμακώνοντας σε μαζικές συνελεύσεις, καταλήψεις διαρκείας και διαδηλώσεις σε όλες τις σχολές. Οι καταλήψεις μας να πάρουν πολύμορφες πρωτοβουλίες, με στόχο την απεύθυνση στην κοινωνία, τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Να διαμορφώσουμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή και την λήψη αποφάσεων για την οργάνωση της υλοποίησης των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες αποκλειστικά και απόλυτα στην βάση του πλαισίου της ΓΣ, θα ελέγχονται και θα λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Καθώς και του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο θα πρέπει να αποτελεί για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.

Στο δρόμο αυτού του αγώνα δε θα είμαστε μόνοι. Θα παλέψουμε μαζί με τον κόσμο της εκπαίδευσης και της εργασίας συνολικά. Είναι σήμερα που προβάλλει πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη δημιουργίας ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου (μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί) σε κοινούς αγώνες με όλους τους εργαζόμενους. Να ενώσουμε τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος με τη δράση των εργαζομένων συγκροτώντας ένα ενιαίο πανεργατικό-παλλαϊκό μέτωπο ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής. Να καλέσουμε κάθε σωματείο, κάθε εκπαιδευτική και εργατική ομοσπονδία σε στήριξη και συμμετοχή στον αγώνα μας και να προκαλέσουμε παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Κόντρα σε όλους όσους χρεώνουν στο κίνημα «αναχρονιστική κι οπισθοδρομική» στάση, κόντρα στην «πρόοδο» της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, εμείς προτάσσουμε τις διεκδικήσεις μας.

Απαιτούμε:

· Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος – κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, καμία αναγνώριση τέτοιων ιδρυμάτων. Καμιά συνταγματική κατοχύρωση της διαδικασίας της Μπολόνια μέσω της δήθεν διασφάλισης ποιότητας των ΑΕΙ. Καμία νομιμοποίηση των «Κολεγίων» που μεθοδεύεται μέχρι τον Σεπτέμβρη 2007. Όχι στην αντιδραστική αναθεώρηση του συντάγματος

· Να αποσυρθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο – όχι στη διαγραφή των φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, τους manager και τα επιχειρησιακά προγράμματα, την κάρτα συγγραμμάτων, την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

· Να καταργηθούν οι νόμοι των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για Συμπλήρωμα Διπλώματος, Διεθνές Πανεπιστήμιο, Αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση, κατάταξη και ανάλογη χρηματοδότηση των ΑΕΙ – ΤΕΙ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.

Παλεύουμε για:

· Ένα πτυχίο ανά αντικείμενο σπουδών. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό.Ενιαία πτυχία, χωρίς κατατμήσεις, διασπάσεις και εξειδικεύσεις. Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια.

· Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή, με αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

· Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδια τόσο για Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης που προωθούνται και στην επικείμενη Σύνοδο του Λονδίνου (16-18 Μαΐου 2007). Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγας, Βερολίνου.

· Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.

· Να διαλυθεί η επιτροπή των 8 «σοφών» και το ΕΣΥΠ.

· Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.

· Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο χώρο της εκπαίδευσης - Καθηγητές και δάσκαλους μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

· Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Όχι στον περιορισμό των διαδηλώσεων – Κάτω η κρατική καταστολή.

· Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρέαν σίτιση, στέγαση, συγγράματα, συγκοινωνίες κλπ.

· Γενναία αύξηση της χρηματοδότηση για την παιδεία αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό με γνώμονα τις φοιτητικές ανάγκες.

· Κάτω η αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση.

· Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με τις 8 προτάσεις του Γ. Παπανδρέου για τα Πανεπιστήμια.

· Να αθωωθούν όλοι οι συλληφθέντες των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Να αποσυρθούν όλες οι μηνύσεις εναντίον φοιτητών. Άμεση απόσυρση της αγωγής του αντιπρύτανη Καραμπίνη προς φοιτητή. Όχι στην πονικοποίηση των αγώνων μας. Άμεση απελευθέρωση των τριών προφυλακισθέντων της αντιπολεμικής πορείας της 6ης Μάη.



Καλούμε σε:

· Νέο γύρο συνελεύσεων σε όλες τις σχολές και εβδομαδιαίες καταλήψεις.

· Πανεκπαιδευτική – Παλλαϊκή Πορεία στην Αθήνα την Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007 την μέρα δηλ. που στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος γίνεται η ψηφοφορία για το 16 και όλα τα άλλα άρθρα που θα αναθεωρηθούν.

· Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης.

· Συγκρότηση διαδικασιών του Πανεκπαιδευτικού Μετώπου με βάση τη συμμετοχή του Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων και τους συλλόγους και συνδικαλιστικούς φορείς Δασκάλων, Καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και τους μαθητές.

· Την κοινή δράση και συντονισμό με κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο, συνδικάτο και ομοσπονδία και εργατικό κέντρο στην κατεύθυνση συγκρότησης πανεκπαιδευτκού-πανεργατικού-παλλαικού μετώπου. Εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, συνοικίες, σχολεία για ενημέρωση και κάλεσμα σε κοινή πάλη των εργαζόμενων και του λαού

· Αποκλεισμό των γραφείων της ΓΣΕΕ την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου απαιτώντας τη σύγκλιση πανεργατικής απεργίας από τη ΓΣΕΕ, την άμεση υποστήριξη τους στον αγώνα μας καθώς και να κλείσει την Ακαδημία Εργασίας. Προσυγκεντρωση στις 12 στο Κάτω Πολυτεχνείο.

· Μπλοκάρισμα της επιχειρηματικής λειτουργίας μέσα στις σχολές(καταλήψεις γραφείων διασύνδεσης και Επιχειρηματικής δραστηριότητας, ΕΛΚΕ κτλ). Ακυρώνουμε ημερίδες επιχειρηματικότητας

· Συνέντευξη τύπου του Παναθηναϊκού Συντονιστικού την Δευτέρα 29/1.

· Συναυλία των φοιτητικών Συλλόγων και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες

Ο νέος γύρος των φοιτητικών συνελεύσεων και κινητοποιήσεων είναι ίσως κρισιμότερος από τον προηγούμενο. Μετά τις μεγαλειώδεις πορείες της 10ης Γενάρη και τις δεκάδες καταλήψεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, τώρα κρίνεται αν η κατεύθυνση που θα πάρει το φοιτητικό κίνημα είναι κατεύθυνση καταγραφής μιας «αγωνιστικής διαμαρτυρίας» ή κατεύθυνση σύγκρουσης και νίκης απέναντι στην αναθεώρηση του άρθρου 16.
Η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που προωθείται από κοινού από την κυβέρνηση της Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια αντιδραστική επιχείρηση που στρέφεται ενάντια στα θεμελιώδη δικαιώματα και τις καταχτήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας.
• Η αναθεώρηση του άρθρου 16, σημαίνει την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν παιδείας όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, και όλων των λαϊκων-νεολαίιστικων δικαιωμάτων που συνδέονται με αυτήν.
• Η αναθεώρηση του άρθρου 16 ανοίγει τον δρόμο για την αναγνώριση και την ισοτίμηση των πτυχίων όλων των ΙΕΚ-ΚΕΣ-ΚΕΚ κτλ με τα πτυχία των δημόσιων σχολών, σημαίνει μ’ άλλα λόγια μετατροπή των πτυχίων του δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου σε κουρελόχαρτα και συμπίεση των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων.
• Η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα αλλάξει ριζικά το τοπίο και στην δημόσια εκπαίδευση. Μέσα από τον ανταγωνισμό και την αξιολόγηση των δημόσιων και των ιδιωτικών ιδρυμάτων θα ενταθεί στο έπακρο η λειτουργία των πανεπιστημίων με επιχειρηματικά-ανταποδοτικά κριτήρια με ότι αυτό συνεπάγεται (διασπάσεις σχολών και προγραμμάτων σπουδών, αυταρχικοποίηση της λειτουργίας των πανεπιστημίων, εντατικοποίηση των σπουδών, απαξίωση της εργασιακής προοπτικής των αποφοίτων)
• Τέλος θα ανοίξει τον δρόμο για το ξετύλιγμα ευρύτερα της κυβερνητικής επίθεσης στον χώρο της εκπαίδευσης (νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση/κατηγοριοποίηση των σχολών κ.α.).
Την ίδια στιγμή οι προτάσεις για τον νόμο-πλαίσιο παραμένουν στο τραπέζι και εμπλουτίζονται, κάτι που δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού ούτε γύρω απ’ αυτό το ζήτημα. Είναι φανερό ότι ο νόμος πλαίσιο αποτελεί στρατηγική επιδίωξη για την κυβέρνηση κι έτσι απλά ψάχνει την καλύτερη ευκαιρία να το καταθέσει. Όπως και πέρυσι όμως, έτσι και φέτος, το φοιτητικό κίνημα τέτοια ευκαιρία δεν θα δώσει…

Η αναθεώρηση του άρ. 16 βέβαια, είναι κομμάτι της ευρύτερης Συνταγματικής αναθεώρησης την οποία προετοιμάζει εδώ και καιρό η κυβέρνηση με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Αυτή η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί την αντιδραστικότερη από την μεταπολίτευση κι έπειτα και συνδέεται άρρηκτα με την κυβερνητική επίθεση σε όλα τα επίπεδα(ιδωτικοποίησεις, λιτότητα, αυταρχική θωράκιση του κράτους). «Συνταγματοποιεί» κεντρικές επιταγές του κεφαλαίου και κατοχυρώνει θεσμικά την αγορά ως βασικό κριτή των πάντων. Αναθεωρείτε το άρθρο 103 που κατοχυρώνει την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Αντ’ αυτού προτείνει την εισαγωγή συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου. Αναθεωρείτε το άρθρο 24 που αφορά τα δάση- η κυβερνητική πρόταση κάνει λόγο ακόμη και για ένταξη δασικών εκτάσεων στο πολεοδομικό σχέδιο! Μειώνεται ακόμη περισσότερο ο αριθμός των βουλευτών που χρειάζεται να ψηφίσουν υπέρ της ενσωμάτωσης των ευρωπαϊκών και ΝΑΤΟϊκών αποφάσεων στο εσωτερικό δίκαιο. Θα χρειάζονται πλέον μόνο 151 βουλευτές για την προώθηση του ευρωπαϊκού και ιμπεριαλιστικού «δικαίου» στο εσωτερικό, ενώ με την αναθεώρηση του άρθρου 100 για την ίδρυση Του «Συνταγματικού δικαστηρίου προωθείται η αναδόμηση του δικαστικού μηχανισμού σε μια αυταρχική, ιεραρχική και συγκεντρωτική δομή, ώστε να μην επιτρέπονται παρεκκλίσεις

Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ προβάλουν τον μονόδρομο των «αλλαγών» στην εκπαίδευση. Και για να στηρίξουν την κατεύθυνση αυτή αξιοποιούν όλα τους τα «χαρτιά». Τα ΜΜΕ και την κυρίαρχη προπαγάνδα, τις επίσημες κυβερνητικές παρατάξεις, την ξεπουλημένη γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ. Ως «αλλαγές» βέβαια αντιλαμβάνονται το χτύπημα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, την απαξίωση των πτυχίων, την λειτουργία των σχολών με επιχειρηματικά-ανταποδοτικά κριτήρια στις κατευθύνσεις των διακηρύξεων της ΕΕ (Μπολώνια, Λισαβόνα κτλ) και όχι αυτές που επιτάσσουν οι ανάγκες της σπουδάζουσας νεολαίας. Πιο βαθιά βέβαια χρησιμοποιούν το χαρτί της έντασης της καταστολής απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες, σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους και την νεολαία.

Απέναντι σε όλα αυτά θα μας βρουν μπροστά τους!
Γιατί όπως φαίνεται δεν πήραν καλά το μάθημά τους πέρυσι. Θα φροντίσουμε φέτος να το μάθουν καλύτερα!
Απαιτούμε:
 Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16– Όχι στα ιδιωτικά-μη κρατικά πανεπιστήμια. Όχι στην αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος
 Να μην κατατεθεί ο νέος Νόμος – Πλαίσιο που στοχεύει στην περαιτέρω υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και στο χτύπημα του φοιτητικού κινήματος
 Να καταργηθούν οι νόμοι για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.
 Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγας, Βερολίνου. Όχι στον ΚΕΧΑΕ.
 Να διαλυθεί η επιτροπή των 8 «σοφών» και το ΕΣΥΠ.
 Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων.
 Άμεση απόσυρση της βάσης του 10 για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενιαία δημόσια και δωρεάν 12χρονη εκπαίδευση για όλους.
 Να αθωωθούν όλοι οι συλληφθέντες των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Να αποσυρθούν όλες οι μηνύσεις εναντίον φοιτητών - Όχι στην ποινικοποίηση των αγώνων μας
 Κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Μαζικοί διορισμοί στην δημόσια εκπαίδευση με μοναδικό κριτήριο τον χρόνο λήψης του πτυχίου. Μόνιμοι εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης
 Να μην αυξηθεί η τιμή του γεύματος στην λέσχη. Δωρεάν γεύμα για όλους με την επίδειξη του πάσο
 Άμεση απελευθέρωση των τριών προφυλακισθέντων του αντιπολεμικής πορείας της 6ης Μάη.

Διεκδικούμε: Ένα ενιαίο πτυχίο ανά αντικείμενο σπουδών με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για πρόσβαση στην εργασία, χωρίς πιστοποιήσεις και εξετάσεις. Όχι στις διασπάσεις, ειδικεύσεις και κατατμήσεις των σχολών
 Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Λιγότερη δουλεία, κατοχυρωμένη δουλεία για όλους με αύξηση των αποδοχών, όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
 Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς ταξικούς, οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς – Δωρεάν σίτιση-στέγαση-συγγράμματα-συγκοινωνίες για όλους - Αύξηση των δαπανών για την παιδεία αποκλειστικά από τον κρατικό προυπολογισμό για όλες τις φοιτητικές και κοινωνικές ανάγκες. Κατάργηση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Όχι στην υποταγή της εκπαίδευσης στους νόμους της αγοράς και στις ανάγκες των επιχειρήσεων
 Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών – Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών μας.
 Κάτω τα χέρια από το άσυλο . Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Όχι στον περιορισμό των διαδηλώσεων
 . Όχι στην κρατική τρομοκρατία και την περιστολή των λαϊκών ελευθεριών. Κατάργηση των ΜΑΤ και ΟΠΚΕ.

Αποφασίζουμε:1. Κατάληψη της σχολής μέχρι και τις 23/1. Συγκρότηση ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής για την οργάνωση της υλοποίησης της απόφασής μας. Όχι στην γραφειοκρατική λογική των ορισμένων αντιπροσώπων. Η ανοιχτή συντονιστική επιτροπή και όποιος εκπροσωπεί τον σύλλογο δεσμεύεται από την απόφαση της συνέλευσης και ελέγχεται απ’ αυτήν. . Συντονισμός όλων των συλλόγων μέσα από ένα ενιαίο συντονιστικό στην βάση των αποφάσεών τους.
2. Συμμετοχή του Συλλόγου στην μεγάλη πανελλαδική-παμφοιτητική πορεία στις 17/1. Συγκέντρωση στις 12 στα Προπύλαια μαζί με όλους τους φοιτητικούς συλλόγους.
3. Συμμετοχή του συλλόγου μας στο Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων αμέσως μετά την πορεία στο κάτω Πολυτεχνείο.
4. Να πάρουν εκ νέου θέση απέναντι στην κυβερνητική επίθεση το τμήμα και η σύγκλητος.
5. Νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Τρίτη 23/1.

αισθητικη απο το SEPC

δηλαδη ενα μορφωμα της ριζοσπαστικης αριστερας που παλευει για την ανεξαρτησια της Καταλονιας, και εχει παρομοια με χαρακτηριστικα με τα ΕΑΑΚ
εδω βλεπουμε μια ζωγρφαι εξω απο ενα στεκι τους


εδω μια αφισα αντιμπεριλιστικη (ο ιμπεριαλσιμος ειναι μια χαρτινη τιγρης)


και εδω σε μια καταληψη

 

Και ενα απο την χτεσινη κινητοποιηση

των δασκαλων.
βιντεο απο το φοιτητικο μπλοκ

Βιντεο απο περσινη συνελευση

 
7/6/2006
η συνελευση που εβαλε τον συλλογο μας στην πρωτη γραμμη των κινητοποιησεων.

ΑΠΟΦΑΣΗΣ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ(Aθηνας)

Τον τελευταίο μήνα το φοιτητικό κίνημα βγαίνει στους δρόμους με άλλους όρους. Όρους νικηφόρας μάχης. Πάνω από 120 σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα και πάνω από 200 τμήματα πανελλαδικά τελούν υπό κατάληψη, ενώ οι φοιτητικές συνελεύσεις και διαδηλώσεις είναι οι μαζικότερες της τελευταίας δεκαετίας. Το φοιτητικό κίνημα μαζί με την αυξανόμενη λαϊκή συμπαράσταση (δεκάδες ψηφίσματα αλληλεγγύης στις φοιτητικές καταλήψεις από σωματεία και συνδικάτα υπάρχουν ήδη), βάζει στο πλάι τις καθεστωτικές παρατάξεις και λογικές, πιάνοντας το νήμα της Γαλλικής εξέγερσης, αλλά και των εργατικών αγώνων στη χώρα μας(ναυτεργάτες, ΟΤΑ, τραπεζοϋπάλληλοι κτλ). Απέναντι στους φοιτητές η κυβέρνηση παρατάσσει ένα απίστευτο όργιο καταστολής. Την προηγούμενη εβδομάδα οι φοιτητικές πορείες σε Αθήνα, Ηράκλειο Χανιά και Ξάνθη χτυπιούνται από την αστυνομία. Δείγμα φόβου, αν μη τι άλλο…

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ και στα πλαίσια των κατευθύνσεων της ΕΕ, κλιμακώνει την επίθεσή της ενάντια στα δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Η προσπάθεια καταστρατήγησης του 8ώρου, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, χτυπήματος του λαϊκού εισοδήματος και των κεκτημένων των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα είναι η μια πλευρά της επίθεσης. Η άλλη είναι η προσπάθεια συμπίεσης των προσδοκιών της νεολαίας για μόνιμη και σταθερή εργασία, η πειθάρχησή της στα πρότυπα της ευελιξίας, το χτύπημα των όρων ένταξής της στην εργασία.
Είναι σε αυτό το φόντο που πρέπει να δούμε και τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η επίθεση της κυβέρνησης έχει 3 άξονες:
· Την αλλαγή στο νόμο – Πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων σε μια προσπάθεια αυταρχικοποίησης του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας και συνολικά ανταποδοτικότερης λειτουργίας του πανεπιστημίου, με την υιοθέτηση των προτάσεων του ΕΣΥΠ για απόρριψη των φοιτητών μετά τα ν+2 έτη φοίτησης ή μετά την 3 φορά που θα κόβονται σε ένα μάθημα, με την κατάργηση του ασύλου και των δωρεάν συγγραμμάτων, την αλλαγή της εκπροσώπησης των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης, την περικοπή των κοινωνικών παροχών όπως οι μετεγγραφές, αλλά και την εισαγωγή manager και την απαγόρευση μεταφοράς μαθημάτων από το ένα εξάμηνο στο άλλο.
· Την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος δίνοντας έτσι τη δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών – μη κρατικών πανεπιστημίων και παρέχοντας το θεσμικό πλαίσιο αναγνώρισης των κάθε λογής ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων τύπου ΚΕΣ, ΚΕΚ και ΙΕΚ.
· Την υλοποίηση των ψηφισμένων νόμων για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ και Αξιολόγηση-Πιστωτικές Μονάδες-Παράρτημα Διπλώματος, επιχειρώντας να εισάγει το μοντέλο της δια βίου συλλογής προσόντων, που δεν κατοχυρώνουν κανένα δικαίωμα στην εργασία, την αναγνώριση 3ετών bachelor του εξωτερικού ώστε να απαξιωθούν τα ενιαία πτυχία, καθώς και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων στα προγράμματα σπουδών με στόχο τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα του πτυχίου και την εξατομίκευσή του.

Με τις παραπάνω θεσμικές τομές που επιχειρούν, το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση επιδιώκουν:
· Τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου εργαζόμενου, φτηνού και ευέλικτου, που όμως θα είναι ταυτόχρονα παραγωγικός και πειθαρχημένος στις απαιτήσεις και τις προτεραιότητες του εργοδότη, ενός εργαζόμενου δηλαδή που δε θα κοστίζει πολλά και δε θα διεκδικεί καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής, αλλά θα είναι πλήρως προσαρμοσμένος στις ανάγκες της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας και των επιχειρήσεων. Αυτό πραγματώνεται τόσο μέσω της απαξίωσης του πτυχίου και τη διάσπαση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνει, καθώς και με την εντατικοποίηση της φοίτησης και την πειθάρχηση των φοιτητών και αυριανών εργαζόμενων, αλλά και την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος, ώστε υπερνικηθούν οι αντιστάσεις και τα προσκόμματα που αυτό θέτει στην αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης.
· Τη λειτουργία του πανεπιστημίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και την ένταξη των ταξικών φραγμών.

Απέναντι στον κυβερνητικό μονόλογο των τελευταίων 2 χρόνων, που επιδιώκει να προχωρήσει όλες αυτές τις αντιδραστικές τομές χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις αντιδράσεις των φοιτητών απέναντι στην αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, το φοιτητικό κίνημα έχει πλέον διαλέξει το δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα, της μετωπικής σύγκρουσης με την πολιτική του Υπουργείου και της κυβέρνησης, αλλά και την εκκωφαντική συναίνεση της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ. Η κλιμάκωση του αγώνα με τη συνέχιση των καταλήψεων είναι η απάντησή μας στον εκβιασμό του Υπουργείου και της κυβέρνησης, και στόχος μας είναι να πάρει πίσω τα συγκεκριμένα μέτρα.

ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - Ε.Ε.!

Απαιτούμε:
- Να μην κατατεθεί ο νέος Νόμος – Πλαίσιο – Καμιά συζήτηση για απόρριψη των φοιτητών με οποιοδήποτε τρόπο και για αλλαγή του χαρακτήρα του ασύλου. Όχι στην κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, τις ανταποδοτικές υποτροφίες και την εισαγωγή manager.
- Όχι στην αναθεώρηση του συντάγματος και του άρθρου 16 – Όχι στα ιδιωτικά-μη κρατικά πανεπιστήμια.
- Να καταργηθούν οι νόμοι για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ – Όχι στην απαξίωση-εξατομίκευση των πτυχίων και τη διάσπαση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτά κατοχυρώνουν. Όχι στις πιστωτικές μονάδες και το παράρτημα διπλώματος.
- Καμία αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών στις κατευθύνσεις τις Μπολόνια.
- Όχι σε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στις σχολές
- Όχι στους πολεμικούς σχεδιασμούς, καμία διευκόλυνση της Ελλάδας στα πολεμικά γεράκια.


Παλεύουμε για:
ü Ενιαία πτυχία για όλους με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτά, χωρίς κατατμήσεις και διασπάσεις. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για τη δουλειά.
ü Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
ü Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους – Δωρεάν σίτιση-στέγαση-συγγράμματα - Αύξηση των δαπανών για τις φοιτητικές ανάγκες
ü Να διαλυθούν το ΕΣΥΠ και η σύνοδος των πρυτάνεων.
ü Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών


Αποφασίζουμε:
ΚΑΤΑΛΗΨΗ της σχολής από 6/6 μέχρι 13/6. Νέα Γενική συνέλευση την Τετάρτη 14/6. Συγκρότηση ανοιχτής συντονιστικής επιτροπή που θα διαμορφώσει το πρόγραμμα της κατάληψης.
Συμμετοχή του Συλλόγου στην πανεκπαιδευτική - πανελλαδική πορεία 8/6 στις 11,30 στα προπύλαια.
Συμμετοχή του Συλλόγου στο πανελλαδικό συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων στην βάση της απόφασης της Γενικής μας Συνέλευσης.




Κοινό Αγωνιστικό Πλαίσιο
ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ-Ε.Α.Α.Κ., Aγωνιστικές Kινήσεις, Φάσμα- Δίκτυο, Πρωτοβουλία Γένοβα

το πλαισιο υπερψηφιστηκε με 175 υπερ

πκς122

σαββας(οχι καταληψη)44

δαπ29

πασπ16

λευκα 10

Πανω απο 200 καταληψεις σε ολη την χωρα....

για 4η βδομαδα, και το υπουργειο παιδειας κανει οτι δεν μας ακουει.
τα 9/10 των ΑΕΙ και ΤΕι τελουν υπο καταληψη απαιτωντας

1)δημοσια και δωρεαν παιδεια , καμια αλλαγη στο αρθρο 16 του συνταγματος
2)ανθρωπινους ρυθμους σπουδων, κανενας φοιτητης να μην διαγραφει, να μην αλλαξει ο νομος-πλαισιο
3)ενιαια πτυχια με κατοχυρωμενα εργασιακα δικαιωματα, το πτυχιο μονη προυποθεση για δουλεια.

Οι συνελευσεις και διαδηλωσεις των φοιτητικων συλλογων ειναι οι πιο μαζικες απο το 1991, αλλα το υπουργειο δεν δεχεται να συνομιλησει μαζι μας, και 5 λεπτα αφου κλειδωνει την πορτα και κανει οτι δεν υπαρχουμε, δινει εντολη στα ματ νχτυπησουν με τον πιο βιαο, φασιστικο και δολοφονικο τροπο, στην ειρηνικη διαδηλωση στην Αθηνα, στα Χανια, στο Ηρακλειο και στην Ξανθη.
Προφανως τρομοκρατημενη η Μαριεττα, τα εχει χασει, και δεν ξερει τι να κανει.
Αλλα εμεις ξερουμε. Ο αγωνας μας ειναι δικαιος, θα παμε μεχρι το τελος και κερδισουμε, οπως κανα οι φοιητητες και στην Γαλλια.

Ολοι στην Συνελευση του συλλογου του Φυσικου στις 5/6 στις 12.00 στο αμφ.Ιππαρχος.
Ολοι στην πανελλαδικη διαδηλωση των καταληψεων στις 8/6 στις 12.00 στα Προπυλαια.

ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΟΙ ΩΡΕΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ!!!!1

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
12.00 ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΠΠΑΡΧΟΣ!!

AΝ ΔΕΝ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ, ΘΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ!!!

Την προηγουμένη βδομάδα 38 φοιτητικοί σύλλογοι βρεθήκαν υπό κατάληψη, αντιδρώντας στις επιχειρούμενες αλλαγές στο νομό-πλαίσιο, στην αλλαγή του στο άρθρο 16 του συντάγματος (δημοσιά και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση), αλλά και στις συνολικότερες επιλογές της κυβέρνησης.
Αυτή την βδομάδα διάλεξαν Κωστακης, Γιωργάκης και Μαριεττα, να εξαγγείλουν τα χειροτέρα, σε μια προσπάθεια να δείξουν ότι θα συνεχίσουν τις πολιτικές τους αδιαφορώντας (για ποσό ακόμα;;;) για τις αντιδράσεις.
Την Πέμπτη, ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώπιον του ελληνικού κοινοβούλιο, δηλώσαν και δρομολογήσαν την αλλαγή στο άρθρο 16 του συντάγματος (μαζί με μια σειρά από άλλες αντιδραστικές αλλαγές) δείχνοντας ότι έχουν επιλέξει να έχουν απέναντι τους τον ελληνικό λαό, που με αγώνες έχει κατακτήσει την δημοσιά και δωρεάν εκπαίδευση.
Στην συνεχεία, το Σάββατο στη ΝΕΤ σε εκπομπή με θέμα την παιδεία, η Μαριεττα αποφάσισε να ρίξει και άλλο λαδί στην φωτιά.
Αρχικά αναφέρθηκε το θέμα των «αιωνίων φοιτητών», για τους οποίους η Μαριέττα είπε ότι θα υπάρχει όριο ν + κάτι χωρίς να διευκρινίζει συγκεκριμένα. Μίλησε για εξαιρέσεις σε εργαζόμενους φοιτητές ή με προβλήματα υγείας (βλέπε part-time φοίτηση, με τον όρο να χρησιμοποιείται επισήμως κάνοντας τον παραλληλισμό με την ελαστική εργασία και τη δια βίου κατάρτιση). Συμπλήρωσε όμως ότι δεν αρκεί μόνο αυτό για την «εξορθολογικοποίηση» του ελληνικού πανεπιστημίου αλλά χρειάζονται κι άλλα. Ανέφερε συγκεκριμένα το θεσμό των ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ !! μαθημάτων, που όπως είπε «τα προβλέπει ο νόμος και δεν εφαρμόζονται»!!! Αυτά μαζί με ρυθμίσεις όπως η βάση του 10 και η αξιολόγηση «θα βάλουν τάξη στο ελληνικό πανεπιστήμιο». Όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να διώχνεται ο φοιτητής μετά από τέσσερις αποτυχημένες επανεξετάσεις σε ένα μάθημα (τρεις και μία σε επιτροπή), δεν το αρνήθηκε. Αντιθέτως είπε ότι «είναι μια πρόταση που εφαρμόζεται στην Ευρώπη» και συμπλήρωσε ότι «αν σε διώξουν θα μπορείς να πάρεις ένα πιστοποιητικό με τα μαθήματα που έχεις περάσει, κάτι που είναι εφικτό και χρήσιμο με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων που θα εφαρμοστεί»!!!
Στην συνεχεία για το άσυλο ειπώθηκε ότι τέτοιο καθεστώς «δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο» και ότι «η ομοφωνία για τη λήψη απόφασης άρσης του είναι φασισμός». Η Μαριέττα είπε ότι θα λαμβάνεται απόφαση με βάση την αρχή της πλειοψηφίας (ούτε καν της ενισχυμένης πλειοψηφίας για την οποία τη ρώτησε συγκεκριμένα ο δημοσιογράφος). Επίσης είπε «όσοι παρακωλύουν τη συνεδρίαση οργάνου συνοίκησης παραβιάζουν το άσυλο»!!
Τελικά, ανακοίνωσε ότι ο νέος νομός θα πάει στην βουλή τέλος Ιούνη (και αυτός σε θερινό τμήμα), αδιαφορώντας για τις διαφωνίες του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, και διαλέγοντας να συνεχίσει να διαπραγματεύεται με τους πρυτάνεις, το ΕΣΥ, και άλλους σπιούνους, την ώρα που περιμένουν πάνω από 300 αστυνομικοί να υποδεχτούν τους φοιτητές και τις συνδικαλιστικές ενώσεις των καθηγητών (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΣΔΕΠ) , έξω από το υπουργείο, με παρατεταμενες ασπιδες και ρόπαλα, και χημικά έτοιμα για χρήση.
Οι κινητοποιήσεις βρίσκονται στην αρχή τους, και με τους αγώνες μας, θα αποτρέψουμε το εφιαλτικό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Αφού δεν θέλουν να μας σεβαστούν, ηρθε η ώρα να μας φοβηθούν.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/5 ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!!! 12.00 ΣΤΟ ΆΜΦ. ΙΠΠΑΡΧΟΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ 2006: ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε μια κρίσιμη περίοδο. Δυο χρόνια μετά την εκλογή της, η ΝΔ ανοίγει όλα τα μέτωπα. Από την μια ήδη ετοιμάζει αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, έχει προχωρήσει στην παραπέρα καθιέρωση της ελαστικής εργασίας, προσπαθεί εναγωνίως να διευρύνει το ωράριο των καταστημάτων, έχει νομοθετήσει πολύ πιο «αγρίους» νομους από το Ντε Βιλπεν. Από την άλλη στην εκπαίδευση είδη έχει κάνει τις πρώτες αποπήρες για εφαρμογή του προγράμματος της. Από πέρυσι έχει νομοθετήσει 3 νομούς, που βρήκαν αντιθέτους τους φοιτητές, τους οποίους (εκτός από τον ΔΟΑΤΑΠ) δεν έχει καταφέρει ακόμα να εφαρμόσει. Σαν συμπλήρωση αυτών έρχονται οι φετινές εξαγγελίες για αναθεώρηση του συντάγματος και του νόμου-πλαίσιο. Σχετικά με το σύνταγμα, θα τεθεί υπό αναθεώρηση το άρθρο 16 που κατοχυρώνει την δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, και έτσι θα ανοίξει το δρόμο για την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μάλιστα στο Μαρούσι φανήκαν οι πρώτοι καλοθελητές, και προσπάθησε ο Δήμος μαζί με τους Αμερικανούς, να λειτουργήσουν ιδιωτικό πανεπιστήμιο από τον Σεπτέμβρη, το οποίο μάλιστα δεν θα άνηκε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα , αλλά σε αυτό του Νιου Χαμσαιρ (πολιτεθα των ΗΠΑ). ΟΙ φοιτητές βεβαία βρεθήκαν στο Μαρούσι, και προσωρινά ακυρώθηκε η απόφαση, αλλά το ζήτημα παραμένει ανοιχτό. Από την άλλη συνεχώς παπαγαλάκια της κυβέρνησης διαδίδουν τις αλλαγές που θέλει στο νομό πλαίσιο την κατάργηση των αιωνίων φοιτητών (ν+2 χρονιά, δηλαδή στο Φυσικό 6, άρα οι μισοί σχεδόν φοιτητές της σχολής πρέπει να «πάρουν πόδι») την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την κατάργηση του ασύλου, την εισαγωγή manager. Αυτά τα μετρά δεν είναι τυχαία, ούτε κάποιες ακραίες απόψεις μέσα στην κυβέρνηση, μαζί με τους περσυνούς νομούς, δημιουργούν ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων, τα οποία θα πρέπει να λειτουργούν με ιδιωτικό-οικονομικα-ανταποδοτικά κριτήρια, οι απόφοιτοι όχι μονό δεν θα έχουν εργασιακά δικαιώματα, αλλά θα έχουν και πολύ χαμηλές προσδοκίες εργασιακής αποκατάστασης, και θα έχουν αποδεχτεί τις νέες εργασιακές σχέσεις, και τέλος οι φοιτητές και τοι φοιτητικό κίνημα θα είναι σε μόνιμη καταστολή.
Αυτές οι προσπάθειες δεν έγιναν μονό σε «κεντρικό επίπεδο», αλλά προσπάθησαν να συμβούν και μέσα στην σχολή μας. Στην αρχή ήταν η προσπάθεια ίδρυσης Ινστιτούτο Δια Βίου Εκπαίδευσης από την Ένωση Ελλήνων Φυσικών, το οποίο θα εκμηδένιζε την αξία του πτυχίου μας, το οποίο τελικά δεν έγινε γιατί …. δεν πήγε κανείς να γραφτεί. Στην συνεχεία είχαμε την πρόταση για αλλαγή του προγράμματος σπουδών από το τμήμα, η οποία αν περνούσε , θα εντατικοποιούσε περισσότερο τους ρυθμούς φοίτησης στη σχολή, θα αναγνώριζε πιστωτικές μονάδες και θα εξειδίκευε ακόμα περσότερο το πτυχίο μας, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του και την απαξίωση του. Αυτή η προσπάθεια ξαφνικά πάγωσε όταν η ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ, έκανε μια συγκροτημένη κριτική πάνω στην πρόταση, και άρχισαν όλοι να λένε ότι δεν υπάρχει πρόταση. Βεβαία το ζήτημα εκκρεμεί, και ανά πασά στιγμή, η πρόταση μπορεί να ξεθαφτεί και τότε θα πρέπει ο σύλλογος μας να κινητοποιηθεί ώστε να μην αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών σε αυτή την κατεύθυνση.
Απέναντι σε αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση συνάντησε μονό συναίνεση, από το επίσημο πολιτικό φάσμα. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν κατάφερε να προβάλει ιδιαιτέρες αντιστάσεις (πως θα μπορούσε αλώστε να το κάνει αυτό το ΠΑΣΟΚ, ή η ηττοπαθής επίσημη αριστερά), και αναγκαστικά ο δρόμος του αγώνα Ιράν φάνηκε ότι είναι μοναδική επιλογή. Οι φοιτητές ήταν από τους χώρους αυτούς οι βρεθήκαν στο δρόμο φέτος το χειμώνα, εναντία στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, διεκδικώντας τα δικαιώματα τους. Πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι μετά από αρκετές κινητοποιήσεις και αφού αντιμετώπισαν την αδιαλλαξία του υπουργείου, και την βία της αστυνομίας, όξυναν την αντιπαράθεση τους με τις κυβερνητικές επιλογές, προχωρώντας σε καταλήψεις. Αυτή η επιλογή, παρότι βρήκε απέναντι της, τις περισσότερες φοιτητικές παρατάξεις, και παρότι δεν κατάφεραν να γενικευτούν σε περισσότερες σχολές, δείχνουν ότι μπορούν να είναι η μονή αποτελεσματική επιλογή όπως μας έδειξε το Μαρούσι.. Το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει πολλές μάχες στην μεταπολίτευση, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν και νικηφόρες. Το κίνημα πρέπει να έχει διάρκεια, και μαχητικά χαρακτηριστικά, και πιάνοντας το νήμα των προηγουμένων κινημάτων του 2001 (εναντία στην «ανωτατοποιηση των ΤΕΙ»), του ΄98 (απέναντι στην ανεκδιήγητη μεταρρύθμιση Αρσενη) του ΄95 (εναντία στην βιβλιοκαρτα του Γιωργάκη Παπανδρέου) του ‘91(εναντία στον σκοταδιστικό νομό Κοντογιαννοπουλου), μπορούμε να κερδίσουμε το μέλλον που αξίζουμε.

Γιατί 15 χρονιά, από τότε που τα παπαγαλάκια της «Νέας Τάξης» ευαγγελίζονταν το τέλος της ιστορίας, αυτή συνεχίζει με τρόπο επίμονο να γράφεται. Γιατί φαίνεται ότι λαοί μπορούν να κερδίζουν, ότι οι σχεδιασμοί των κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστών δεν είναι μονόδρομος Στην Γαλλία, ο λαός, πίστεψε ότι η ΕΕ δεν είναι αποτελεί τη μοναδική διέξοδο και καταψήφισε το Ευρωσυνταγμα, ενώ εδώ και μερικές βδομάδες οι φοιτητές, η νεολαία, και οι εργαζόμενοι, έχουν ξεσηκωθεί εναντία στα σχεδία του Ντε Βιλπεν και μας δείχνουν τον δρόμο. Στο Ιράκ και στην Παλαιστίνη, φαίνεται ότι ο ιμπεριαλισμός, δεν είναι ανίκητος. Ενώ στην Λατινική Αμερική, στο Νεπάλ και την Ινδία τα οράματα για μια άλλη κοινωνική συγκρότηση, ξανατιθονται στην καθημερινή κουβέντα.

Σε αυτή την περίοδο λοιπόν

ΚΑΘΕ ΨΗΦΟΣ ΣΤΗΝ ΔΑΠ είναι ψήφος στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι ψήφος υπέρ των σχεδιασμών του υπουργείου παιδείας (νόμο πλαίσιο, αναθεώρηση του συντάγματος, αξιολόγηση, δια βίου μάθηση) που εξαλείφουν κάθε εργασιακό μας δικαίωμα, και μας καταδικάζουν στην ανεργία και στην ημιαπασχοληση. Είναι ψήφος υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της άρσης του ασύλου. Ψήφος στην ΔΑΠ είναι ψήφος λευκή επιταγή στην κυβέρνηση Καραμανλη να συνεχίσει την αντιδραστική πολιτική της!

ΚΑΘΕ ΨΗΦΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΣΠ είναι ψήφος έγκρισης των ιδίων πολιτικών, με διαφορετικό περιτύλιγμα. Δεν ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που πριν 2 χρονιά είχε κατεβάσει το περίφημο πολυνομοσχέδιο, με τις ίδιες τομές που επιχειρεί τώρα η ΝΔ. Δεν ξεχνάμε ότι πέρυσι η ΠΑΣΠ υποστήριζε αυτήν την πολιτική, όσο (αποτυχημένα) και αν προσπαθεί φέτος να κάνει αντιπολίτευση κρεμώντας σεντόνια που κατηγορούν την κυβέρνηση για ρουσφέτια και διαφθορά. Δεν ξεχνάμε τις δηλώσεις των στελεχών της ΠΑΣΠ Φυσικού ότι είναι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων Ψήφος στην ΠΑΣΠ είναι ψήφος στήριξης της ιδίας στρατηγικής, με άλλο χρώμα.


Το φοιτητικό κίνημα δεν έχει την πολυτέλεια να αφέθει στην κοινοβουλευτική αριστερά. Δεν έχει να κερδίσει τίποτα, το κίνημα, από την «ενίσχυση του κόμματος ή του μετώπου» σήμερα, και την αναβολή της σύγκρουσης με τις κυβερνητικές πολιτικές για το μακρινό μέλλον, όταν η ΠΚΣ θα κρίνει ότι «οι συνθήκες έχουν ωριμάσει». Δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την λογική της άνευρης διαμαρτυρίας και της γενικόλογης καταγγελίας, και μονό οι μαχητικές μορφές αγώνα μπορούν να είναι νικηφόρες. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε ο σύλλογος μας να είναι απλά άλλη μια υπογραφή στο Συντονιστικό, να ψηφίζει πλαίσια με εκατοντάδες αιτήματα, και τελικά να λείπει από την πρώτη γραμμή του κινήματος στο Μαρούσι και στις 23/3.

Το φοιτητικό κίνημα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την γκρίνια και την ηττοπάθεια, που εκφράζουν δυνάμεις της αριστερές, που υποτιμούν τις δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος, και θεοποιούν τους συσχετισμούς, περιμένοντας κάποια μεταφυσική αλλαγή τους.


Σε αυτή την περίοδο η ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ (όπως και τα αλλά σχήματα που συμμετέχουν στην Ε.Α.Α.Κ.) έδωσε μάχες στους δρόμους και στην σχολή. Μάχη εναντία στην επιχειρούμενες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, υποβάθμιση των πτυχίων και των εργασιακών δικαιωμάτων, μάχη εναντία στην πολιτική συναίνεση, μάχη εναντία στην συνδιαλλαγή στο όνομα των αναγκών μας, μάχη εναντία στις αλλαγές που γίνονται στην σχολή μας, (από το τμήμα που δεν χάνει ευκαιρία να συντάσσεται με την κυβέρνηση), μάχη τελικά για την προώθηση του φοιτητικού κινήματος. Σε αυτούς τους καιρούς που μια ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά που θα προωθεί τα κοινωνικά κινήματα και τα συμφέροντα των φοιτητών και των εργαζομένων, η στήριξη της ΠΑΡΕΜΒΟΛΗΣ είναι ο μοναδικός δρόμος να ακουστεί δυνατά το μήνυμα στην κυβέρνηση ότι οι φοιτητές δεν θέλουν τις αλλαγές στην εκπαίδευση, και ότι τι επόμενο διάστημα το φοιτητικό κίνημα με μαζικές συνελεύσεις, με μαχητικές διαδηλώσεις και καταλήψεις θα απαιτήσει αυτά που του αναλογούν.



ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
· ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16, ΚΑΝΕΝΑ ΜΗ ΚΡΑΤΙΚΟ – ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΙΔΡΥΘΕΙ
· ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ-ΠΛΑΙΣΙΟ
· ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
· ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΒΕ ΝΑ ΜΗΝ ΙΔΡΥΘΕΙ
· ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΜΠΟΛΟΝΙΑ
· ΕΝΙΑΙΑ ΠΤΥΧΙΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΑ
· ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΝΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
· ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΕΠ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕ ΜΟΝΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ
· ΕΝΙΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
· ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
· ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΔΟΥΛΕΙΑ

Γιατί τίποτα δεν τελειώνει στις εκλογές. Οι πιο μεγάλες μάχες έρχονται το επόμενο διάστημα. Για αυτό κάθε στήριξη της ΠΑΡΕΜΒΟΛΗΣ είναι δήλωση στράτευσης στο αγώνα για την ανατροπή των σχεδιασμών της κυβέρνησης, , γιατί τις πιο όμορφες μέρες δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα! Γιατί όπως σε όλες τις μικρές και σε όλες τις μεγάλες μάχες, έτσι και στις εκλογές, πρέπει να διαλέξουμε από ποια όχθη του ποταμού είμαστε! Συμμετέχουμε στο ανοιχτό ψηφοδέλτιο της Παρεμβολής και….

ΣΤΙΣ 5 ΑΠΡΙΛΗ ΚΑΝΟΥΜΕ……..

ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
στις κυρίαρχες συχνότητες

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ!!!

Ο Δήμος Αμαρούσιου είχε εξαγγείλει την ίδρυση ιδιωτικού Αμερικανικού Πανεπιστημίου από την νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Το Πανεπιστήμιο αυτό μάλιστα δεν θα υπαγόταν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά σε αυτό της πολιτείας του Νιου Χαμσάιρ.
Την απόφαση αυτή του Δήμου, κατήγγειλαν 19 φοιτητικοί σύλλογοι ανά την Ελλάδα. Οι φοιτητικοί σύλλογοι των Αθηνών, μαζί με άλλους φορείς κάλεσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Μαρούσι στις 22/3. Οι φοιτητές όταν βρεθήκαν εκεί, βρήκαν μπροστά τους δυνάμεις της αστυνομίας και ΜΑΤ γύρω από το δημαρχείο. Για πολλή ώρα δεν δέχονταν να μπουν στο δημαρχείο αντιπροσωπεία των φοιτητών, κάτι το οποίο αποδεικνύει ότι αυτή η απόφαση του Δήμου δεν είναι πρωτοβουλία, αλλά έχει την πλήρη υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης (που προφανώς δίνει εντολές στην αστυνομία). Τελικά φοιτητές μπήκαν στο δημαρχείο, οπού δημοτικοί σύμβουλοι αποσύρανε την ψήφο τους για το επίμαχο θέμα, και έτσι η απόφαση είναι πια άκυρη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το θέμα έληξε, καθώς θα ξαναδεθεί σε επόμενο δημοτικό συμβούλιο, ενώ πάντα εκκρεμεί το αίτημα της κυβέρνησης για αλλαγή στο άρθρο 16 (που κατοχυρώνει την δημοσιά τριτοβάθμια εκπαίδευση). Όμως φαίνεται ότι όταν το φοιτητικό κίνημα ξεφύγει από την γενικόλογη καταγγελία-διαμαρτυρία (βλ. ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΕΙ) και αποφασίσει να βγει στον δρόμο του αγώνα και να δώσει συγκεκριμένες μάχες απέναντι στις επιλογές της κυβερνητικής πολιτικής, μπορεί να πετύχει νίκες.
Δεν θα σταματήσουμε εδώ, θα συνεχίσουμε μαχόμαστε εναντία στην αναθεώρηση του συντάγματος, τις αλλαγές στο νομό-πλαίσιο, την αξιολόγηση και την Δια βίου Μάθηση, με ένα φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο, μαχόμενο, ανατρεπτικό και τελικά νικηφόρο.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

www.xkatsikas.gr/typos/typos1062.htm

www.xkatsikas.gr/typos/typos919.htm

www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=54278&lngDtrID=2893

ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΓΑΛΛΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΕΤΑΡΤΗ 8/3 ΣΤΙΣ 12.00

Ενώ οι περισσότεροι φοιτητές περιμένουν τα αποτελέσματα άλλης μιας εξεταστικής – καρμανιόλα, αρχίζουν και πάλι να λειτουργούν οι διαδικασίες του συλλόγου, μας. Γιατί όσο καιρό οι φοιτητές ήταν βυθισμένοι στο διάβασμα, το υπουργείο και η κυβέρνηση, σχεδίαζαν, έναν νέο γύρο επίθεσης στην Γ’βαθμια εκπαίδευση, και όχι μονό. Καθώς άνοιξε η κουβέντα για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, συνεχιστήκαν οι απειλές για τους αιωνίους φοιτητές, τα δωρεάν συγγράμματα και το άσυλο. Προφανώς η κυβέρνηση παράλληλα με αυτά , δέχτηκε τον εκβιασμό των τραπεζών, προς τους τραπεζικούς, για την συλλογική σύμβαση, επιστράτευσε τους ναυτεργάτες, και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Μετά την ψήφιση των 3 νομών, για την εκπαίδευση, τους οποίους προσπαθεί τώρα να εφαρμόσει το υπουργείο (στην πρώτη εξέταση του ΔΟΑΤΑΠ δημιουργηθήκαν μεγαλύτερα σκάνδαλα από το ΔΙΚΑΤΣΑ, τα πρώτα ΙΔΒΕ θα λειτουργήσουν την νέα χρονιά, αλλά όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια της χωράς αρθήκαν να φτιάξουν, ενώ έχει ζητήσει εδώ και 2 μήνες από τους πρυτάνεις να στελεχώσουν επιτροπές αξιολόγησης, αλλά και αυτό εκκρεμεί.), ανοίγει η κουβέντα για νομό-πλαίσιο και αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η αναθεώρηση του συντάγματος, θα αφορά το άρθρο 16, στο οποίο κατοχυρώνετε ότι, το ελληνικό κράτος, είναι ο μοναδικός φορέας, που μπορεί να ιδρύει και να λειτουργεί πανεπιστήμια, κάτι το οποίο εξασφαλίζει και ορούς για κοινωνικές πολιτικές, δωρεάν εκπαίδευση, σίτιση στέγαση (όσα προβλήματα και αν παρατηρούνται σε αυτούς τους τομείς μονό να χειροτερέψουν γίνετε αν φτιαχτούν μη κρατικά πανεπιστήμια), αλλά και για αναγνώριση και κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα πτυχία μας. Ήδη μάλιστα βρεθήκαν μερικοί «καλοθελητές» στον Δήμο Αμαρούσιου, για να παρουσιάζουν σχεδία για την δημιουργία «πανεπιστημίου» Πακέτο συζητήσανε και την κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο, (που ήδη καταστρατηγείτε με τις συμβάσεις μερικού χρόνου), κάτι το οποίο θα δημιουργήσει πολύ χειρότερες εργασιακές συνθήκες σε όλους τους τομείς. Από την άλλη, προτάσεις του γνωστού Βερεμη, και των φιλών του, για διαγραφή των φοιτητών στα 6 χρονιά και για κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, πάντα εκκρεμούν, κάτι το οποίο δείχνει την πρόθεση της κυβέρνησης, να τις εφαρμόσει.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο για τους φοιτητές, η διέξοδος των μαζικών αγώνων, με στόχο να μην συμβεί τίποτα από όλα αυτά, αποτελεί μονόδρομο. Στην γενική συνέλευση του συλλόγου θα πρέπει να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις και στις 15/3 όταν θα βρεθούμε στον δρόμο, θα πρέπει να δείξουμε ότι θα βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή, για να κερδίζουμε το μέλλον που δικαιούμαστε.

ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για 3η φορά, μετά την πτώση των καθεστώτων του Ανατολικού Μπλοκ, προσπαθεί να λάβει καταδικαστικές αποφάσεις, που να αφορίζουν οτιδήποτε αναφέρεται στον κομμουνισμό. Μάλιστα αυτή την φορά δημιουργεί και προϋποθέσεις για να τεθούν εκτός νομού οι οργανώσεις και τα κόμματα που έχουν τέτοιες αναφορές. Μια επιτροπή στο ευρώ-κοινοβούλιο, συνέταξε λοιπόν ένα τέτοιο μνημόνιο, υιοθετώντας την «πολύ- φορεμένη» ανάλυση εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό και θα προσπαθήσει αυτό να αποτελέσει την επίσημη θέση της Ε.Ε..
Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με μια σαφή περίπτωση ξαναγραψίματος της ιστορίας, που γράφεται από τους «νικητές» όπως συνηθίζεται να λέγεται. Αλλά ότι και να γραφτεί στα βιβλία τους, η πραγματικότητα είναι βαθειά χαραγμένη στην μνήμη των λαών της Ευρώπης. Καθώς οι οργανώσεις των κομμουνιστών με την δράση τους, και μαζί με τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις, έπαιξαν καθοριστικό ρολό για το τον τρόπο που ζούμε σήμερα, από τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, (8ωρο, ασφάλιση, άδειες, αργίες, δικαιώματα στις γυναίκες κτλ), μέχρι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών. Γιατί όσο και να θέλουν να σβηστεί, οι λαοί οφείλουν την ελευθερία τους, σε αυτούς που αντισταθήκαν πραγματικά στον φασισμό, που πήρανε τα όπλα, οργάνωσαν δίκτυα αντίστασης και πάλευαν για την απελευθέρωση της πατρίδας τους, και όχι στις αστικές τάξεις, και τους πολιτικούς της εποχής, που στην πλειοψηφια τους συνεργαστήκαν με τον χιτλερισμό. Αλλά και πέρα από την Ευρώπη, στις χώρες του «τρίτου» κόσμου, η ήττα της αποικιοκρατίας, και οι αποτυχίες του ιμπεριαλισμού οφείλεται στα εθνικοαπελεθερωτικά κινήματα , που καταλυτικό ρόλο, στην εξέλιξη τους έπαιξαν οι προοδευτικές δυνάμεις (Κούβα, Νικαράγουα, Βιετνάμ , Καμπότζη , Αλγερία, Σρι Λάνκα, Κονγκό, Αγκόλα). Όλα αυτά δεν θα ξεχαστούν ότι θέση και να πάρει η Ε.Ε.
Εδώ να επισημάνουμε ότι δεν «αγιοποιούμε» τα καθεστώτα «σοβιετικού» τύπου, καθώς σίγουρα υπήρχαν και εκεί προβληματικές καταστάσεις , αλλά δεν ξεχνάμε ότι ήταν και μια πρωτότυπη διαδικασία, που βρέθηκε μπροστά σε ολοκαίνουργια πράγματα, και παρθήκαν επιλογές που ήταν εξαιρετικά λαθεμένες. Και για τα λάθη που γίνανε σε αυτές τις χώρες συζητεί και προβληματίζεται η αριστερά, και δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να ζητήσει συγχωροχάρτια από την Ε.Ε. καθώς στο τέλος οι ίδιοι οι λαοί θα αποφασίσουν. Αλλά είναι απαράδεκτο να ταυτίζονται αυτά τα κινήματα και αυτές οι οργανώσεις, που είχαν σκοπό μια κοινωνία, χωρίς πολέμους, με ισότητα και πρόνοια που να οδηγεί στην χειραφέτηση του ανθρώπου, με τον ναζισμό που βασιζόταν στην ανωτερότητα μιας φυλής, και την υποταγή σε αυτή όλων των λαών, σε συνθήκες πού δεν αρμόζουν σε ανθρώπους. Και όσο για την Ε.Ε. προτού μας κάνει μαθήματα για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες , ας καταργήσει τους «τρομο-νόμους» που έχει ψηφίσει, που δημιουργούν το πλαίσιο, για να δημιουργηθούν οι τραγικά πιο ανελεύθερες κοινωνίες στην ανθρώπινη ιστορία. Και για να μας πουν για δημοκρατία, ας θυμηθούν ότι έκρυβαν τον δικτάτορα Πινοσετ για τόσα χρόνια, ότι ανέχτηκαν τις δικτατορίες σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, ότι πριν λίγα χρόνια βομβάρδιζαν την Γιουγκοσλαβία για να ανατρέψουν το δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο Μιλόσεβιτς, ότι δεν ενοχλούνται από το στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας και την κατοχή της Κύπρου.
Όσο για την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που θυμήθηκε να μας ανακοινώσει τον θάνατο του κομουνισμού, την προτρέπουμε να θυμηθεί λίγο την ελληνική ιστορία. Να θυμηθεί την κυβέρνηση Τσολάκογλου, τα τάγματα ασφαλείας και την ομάδα «Χ», τους κουκουλοφόρους δοσίλογους, να θυμηθεί τις παρακρατικές ομάδες που δρούνε ανεξέλεγκτα εδώ και μισό αιώνα, μέχρι την «Χρυσή Αυγή», να θυμηθεί τον δολοφόνο Γ. Καλαμποκα, και τους υπολοίπους τραμπούκους της (φ)ΟΝΝΕΔ. Γιατί υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που διαπερνά την ελληνική ιστορία από την Ακροναυπλία, στο βουνό , στον Άρη Βελουχιώτη και τον Σαράφη, στα Δεκεμβριανά, στην δίκη του Μπελογιάννη, στα Ιουλιανά , στον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, στα ξερονήσια και στα υπόγεια της Γ.Α.Δ.Α. μέχρι το Πολυτεχνείο και τα κινήματα της μεταπολίτευσης και τον Ν. Τεμπονερα.
Γιατί όσο και αν προσπαθούν με κατάπτυστα μνημόνια να μας διαγράψουν, θα είμαστε εδώ, γιατί η ιστορία συνεχίζεται να γράφεται από την Παρισινή Κομμούνα και το Σικάγο, στην Οκτωβριανή επανάσταση, στον αγώνα ενάντια στο Φασισμό, στο Βιετνάμ στην Κούβα, στην Πολιτιστική Επανάσταση και στο Μάη του’68 με κόκκινα γράμματα. Γιατί και μετά το ’91 η ιστορία δεν σταμάτησε να γράφεται (όπως υποστήριζε ο Φουκογιάμα) αλλά συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, από την Βενεζουέλα , το Αργεντινάζο, τους Ζαπατίστας, την Κολομβία, την ηρωική Ιρακινή αντίσταση, το αντάρτικο του Νεπάλ της Ινδίας, και των Φιλιππίνων, στο Σιατλ και την Γένοβα.
Επειδή , όσο συνεχίζει και αναπαράγεται ο καπιταλισμός, θα συνεχίσουν να αναπαράγονται και οι αιτίες που δημιουργούν όλα τα παραπάνω. Ο λόγος σύνταξης του επίμαχου μνημονίου, δεν είναι η αποκατάσταση κάποιας ιστορικής αλήθειας, αλλά ο φόβος των αστικών τάξεων και κομμάτων για την στιγμή που θα ξεσηκωθούν οι λαοί και θα πάρουν την «κατάσταση» στα χεριά τους.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΕΜΠΤΗ 19/1 ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΘΜΩΝΟΣ
ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ – Ε.Α.Α.Κ.

ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»

Το περασμένο καλοκαίρι, η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε σε μια παρατεταμενη επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων. Η νομοθετική κατάργηση του 8ωρου , οι ρυθμίσεις για περαιτέρω ελαστικοποιηση της εργασιακών σχέσεων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, οι προσπάθειες για ιδιωτικοποιήσεις δημοσιών οργανισμών, έδειξαν την κατεύθυνση της κυβέρνησης που συνεχίζει μέχρι τώρα να ανοίγει και άλλα μέτωπα, όπως οι μειώσεις των μισθών, και η εξαγγελίες για άλλα 8 χρονια λιτότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Υπουργείο Παιδείας επέλεξε, να ψηφήσει 3 νομούς μέσα στο καλοκαίρι , αδιαφορώντας για το γεγονός ότι είχε τοποθετηθεί εναντία η πλειοψηφια των φοιτητικών συλλογών, και μεγάλο κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας. Οι νομοί για την μετεξέλιξη του ΔΙΚΑΤΣΑ σε ΔΟΑΤΑΠ, για την ίδρυση Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης (ΙΔΒΕ) , και για την διασφάλιση ποιότητας (λέγε με αξιολόγηση) και τις πιστωτικές μονάδες, ακολουθηθήκαν και από μια σειρά άλλα αντιδραστικά μέτρα μέσα στο φθινωπορο, όπως την θεσμοθέτηση της βάσης 10 για την εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, το Διεθνές Πανεπιστήμιο (με δίδακτρα), την ανωτατοποιηση των εκκλησιαστικών και των στρατιωτικών σχολών. Και επειδή προφανώς δεν αρκούν όλα αυτά για την κυβέρνηση, συνεχίζει με την εξαγγελία για αλλαγή στο νόμο-πλαίσιο, ανοίγοντας συζήτηση για την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και των αιωνίων φοιτητών (στο 6 έτος ) , τον περιορισμό του ασύλου, την διοίκηση του πανεπιστημίου από manager, και την μείωση των φοιτητών στην συνδοιηκηση.
Όλες αυτές οι κινήσεις προφανώς δεν είναι τυχαίες. H κυβέρνηση έχει ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για τα πανεπιστήμια (όπως έχει περιγράφει από την διακυρηξη της Bologna). Βασικοί στόχοι του σχεδιασμού είναι: α) η δημιουργία ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, που θα διαπραγματεύεται ατομικά με τον εργοδότη (άρα με δυσμενέστερους ορούς) και θα είναι ειδικευμένος, ευέλικτος και πειθαρχημένος, χωρίς δικαιώματα μέσω της απαξίωση των πτυχίων ως μορφών συλλογικής κατοχύρωσης εργασιακών δικαιωμάτων, και η μετάβαση σε εξατομικευμένους τίτλους σπουδών, β) η λειτουργία του πανεπιστημίου με επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια και η περαιτέρω υπαγωγή όλων των λειτουργιών του στις ανάγκες της «αγοράς». Για να επιτευχθούν αυτά χρειάζεται ένας κατάλληλος ρυθμιστικός μηχανισμός πίεσης προς όλες τις σχολές προς όλες τις σχολές, ώστε να αποδέχονται τον σχεδιασμό του υπουργείου. Τον ρολό αυτό θα παίξει ο «μηχανισμός διασφάλισης ποιότητας» , ή η αξιολόγηση σε απλά ελληνικά.

Τι περιγράφει όμως ο νόμος για την «διασφάλιση ποιότητας, τις πιστωτικές μονάδες και το παράρτημα διπλώματος»;

Στο πρώτο κομμάτι περιγράφετε η διαδικασία της αξιολόγησης, η οποία θα γίνετε σε 3 επίπεδα. Πάνω από όλους και όλα, βρίσκεται η ΑΔΙΠ (Αρχή ΔΙασφάλισης Ποιότητας), η οποία συγκροτείται από 7 καθηγητές διορισμένους από το υπουργείο, 2 φοιτητές από ΑΕΙ, ΤΕΙ 1 εκπρόσωπο ερευνητικών ιδρυμάτων και 1 εκπρόσωπο επαγγελματικών επιμελητηρίων, και η οποία κάθε 4 χρονιά θα θέτει τα κριτήρια της αξιολόγησης και θα βάζει στόχους. Είναι προφανές ότι αυτή η αρχή θα είναι ο το «μακρύ χέρι» του υπουργείου, καθώς θα προσπαθεί να προωθεί τις πολιτικές του, μέσω την στόχων που θα ορίζονται. Σε κάθε Ίδρυμα δημιουργείται η ΜΟΔΙΠ (ΜΟνάδα ΔΙασφάλισης Ποιότητας), ενώ σε κάθε σχολή φτιάχνεται η ΟΜΕΑ (ΟΜάδα Εσωτερικής Αξιολόγησης). Έτσι δημιουργείτε ένα σύστημα προσχηματικά «δημοκρατικό», αλλά ουσιαστικά αυστηρά ιεραρχικό, αφού από την ΑΔΙΠ θα μεταβιβάζονται προς τα κάτω οι «εντολές» που θα αναγκάζονται τα τμήματα να εφαρμόσουν, και ανά όχι θα κρέμεται από πάνω ο πελεκάς της αρνητικής αξιολόγησης. Στην συνεχεία ο νομός αναφέρεται στα κριτήρια της αξιολόγησης:«α) Ως προς την ποιότητα του διδακτικού έργου β) Ως προς την ποιότητα του ερευνητικού έργου γ) Ως προς την ποιότητα των προγραμμάτων σπουδών δ) Ως προς την ποιότητα των λοιπών υπηρεσιών»Τα κριτήρια οποία θα καθορίζονται από την ΑΔΙΠ ανά 4ετια. Δηλαδη κάθε λιγα χρονια θα μπαίνουν διαφορετικά κριτήρια για το διδακτικό και ερευνητικό έργο και θα αλλάζουν τα προγράμματα σπουδών, στις συγκεκριμένες κατευθύνσεις που θέτει η Bologna, δηλαδή την ειδίκευση, την πολυδιάσπαση, την εφαρμογή των δυο κύκλων (3+1 ή 3+2 χρονια, στην λογική bachelor+master) , την εντατικοποίηση.
Στο δεύτερο κομμάτι θεσμοθετούνται οι πιστωτικές μονάδες και το συμπλήρωμα διπλώματος. Με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων κάθε μάθημα ανάλογα με την βαρύτητα του στο πρόγραμμα σπουδών , αντιστοιχεί σε κάποιες πιστωτικές μονάδες (credits). Έτσι ένα ακαδημαϊκό έτος ορίζετε η συλλογή 60 πιστωτικών μονάδων. Αυτό για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο προϋποθέτει προγράμματα σπουδών με πολλά εξειδικευμένα επιλεγόμενα μαθήματα, και ελάχιστα «κορμού». Έτσι διαφαίνεται η τάση για αλλαγή στα προγράμματα σπουδών στην κατεύθυνση της ειδίκευσης, η οποία στο Φυσικό έχει κάνει την εμφάνιση της, με την πρόταση για αλλαγή του προγράμματος στην παραπάνω λογική. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι κριτήριο «ποιότητας» ενός μαθήματος δεν είναι το περιεχόμενο του, αλλά ο φόρτος εργασίας όπως αναφέρεται (Κεφ. Β αρθρο2 […] Οι πιστωτικές μονάδες εκφράζουν το φόρτο εργασίας. Αρθρο3 […] ο φόρτος εργασίας περιλαμβάνει τον χρόνο που απαιτείται για την ολοκλήρωση όλων των προγραμματισμένων δραστηριοτήτων μάθησης στο πλαίσιο ενός ακαδημαϊκού προγράμματος σπουδών όπως π.χ. η παρακολούθηση παραδόσεων, σεμιναρίων, η ανεξάρτητη μελέτη, η προετοιμασία εργασιών, η πρακτική άσκηση, η συμμετοχή στις εξετάσεις, η εκπόνηση διπλωματικής εργασίας κτλ). Έτσι λοιπόν οι πιστωτικές μονάδες θα καταμετρούνται με βάση το ποσό εντατικοποιημένο είναι κάθε μάθημα. Στην συνεχεία θεσμοθετείται και το συμπλήρωμα διπλώματος, το οποίο θα είναι μια πιστοποίηση όλων των δεξιοτήτων του αποφοίτου (πτυχίο και βαθμοί, επιλογές μαθημάτων, εργασίες, σεμινάρια, πρακτική άσκηση, πιστοποιητικά από ΙΔΒΕ κτλ). Τέλος με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων , τα πτυχία των 4ετων σχολών θεωρούνται εντατικό bachelor (4*60=240 credits) αφού το bachelor είναι 180-240 credits.

Όμως πως θα αλλάξει το τοπίο μετα την εφαρμογή της αξιολόγησης;

Πρώτα από όλα θα οδηγηθούμε στην κατηγοριοποίηση σχολών και πτυχίων με βάση την υλοποίηση των παραπάνω σχεδιασμών. Οποία σχολή αρνείται την εφαρμογή των αλλαγών, θα «υποβιβάζετε», ενώ οποία τις αποδέχεται θα «ανταμείβετε». Έτσι θα δημιουργηθεί ασφυκτική πίεση για την εφαρμογή της Bologna. Επίσης η κατηγοριοποίηση θα δημιουργήσει αποφοίτους πολλών ταχυτήτων , δηλαδή ο φυσικός από το πανεπιστήμιο Αθηνών θα είναι διαφορετικός από τους υπολοίπους με βάση το πώς αξιολογηθήκαν τα τμήματα φυσικής, κάτι που θα οδηγήσει ακόμη περισσότερο την πολυδιάσπαση των εργασιακών δικαιωμάτων. Έπειτα θα ενταθεί η πίεση για συνεχείς αλλαγές στα προγράμματα σπουδών στην κατεύθυνση της ειδίκευσης με βάση τις τρέχουσες ανάγκες της «αγοράς». Αυτό προφανώς θα απαξιώσει ακόμα περισσότερα τα πτυχία μας, καθώς θα είναι διαφορετικό το πτυχίο κάθε φορά που θα αλλάζει το πρόγραμμα (κάθε 4 χρονια αναγγέλλουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης). Σε τελική ανάλυση υστέρα από την εφαρμογή του νομού θα περάσουμε από το καθεστώς του ενιαίου πτυχίου που καταφέρνει και κατοχυρώνει κάποια εργασιακά δικαιώματα, στο πτυχίο «ατομικός φάκελος δεξιοτήτων» , που θα αποτελεί μια απλή πιστοποίηση κάποιων γνώσεων. Τελικά ο απόφοιτος, θα έχει κάποιες ειδικευμένες και γρήγορα απαξίωσες γνώσεις, και έτσι όταν θα είναι άχρηστες, θα αναγκάζεται να καταφεύγει στα ΙΔΒΕ, για να επανακαταρτιστει. Έτσι τελικά αποδέχεται ο καθένας την ανεργία, και θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για αυτή, και αντί να παλέψει συλλογικά το δικαίωμα στην εργασία, τρέχει να μαζέψει credits και ειδικεύσεις, ελπίζοντας έτσι να κερδίσει κάτι καλύτερο.

Και απέναντι σε όλα αυτά ;

Το φοιτητικό κίνημα θα ξαναβγεί στο δρόμο για να αναγκάσει την κυβέρνηση να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων, τα σχεδία της για την παιδεία. Απέναντι στην ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ που στηρίζουν την αξιολόγηση, προβάλλοντας την ως «αντικειμενική» ανάγκη, θα παλέψει για την ανατροπή των σχεδίων κυβέρνησης και Ε.Ε. στην εκπαίδευση. Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις, μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις θα παλέψει για την κατάκτηση υλικών νικών στο σήμερα και όχι σ’ ένα απώτερο μέλλον. Η ιστορία του φοιτητικού κινήματος, είναι γεμάτη αγώνες και νίκες, μέχρι και την κατάργηση ψηφισμένων νομών. Γι’ αυτό και τώρα πιστεύουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε την κατάργηση των νομών. Όπως το 1992, όταν ο τότε υπουργός Σουφλιάς επιχείρησε να εφαρμόσει «αξιολόγηση» , και τον σταμάτησαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις , έτσι και τώρα θα πούμε ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, και θα πάμε μέχρι τέλους.

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!!!