ΕΚΛΟΓΕΣ 2006: ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε μια κρίσιμη περίοδο. Δυο χρόνια μετά την εκλογή της, η ΝΔ ανοίγει όλα τα μέτωπα. Από την μια ήδη ετοιμάζει αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, έχει προχωρήσει στην παραπέρα καθιέρωση της ελαστικής εργασίας, προσπαθεί εναγωνίως να διευρύνει το ωράριο των καταστημάτων, έχει νομοθετήσει πολύ πιο «αγρίους» νομους από το Ντε Βιλπεν. Από την άλλη στην εκπαίδευση είδη έχει κάνει τις πρώτες αποπήρες για εφαρμογή του προγράμματος της. Από πέρυσι έχει νομοθετήσει 3 νομούς, που βρήκαν αντιθέτους τους φοιτητές, τους οποίους (εκτός από τον ΔΟΑΤΑΠ) δεν έχει καταφέρει ακόμα να εφαρμόσει. Σαν συμπλήρωση αυτών έρχονται οι φετινές εξαγγελίες για αναθεώρηση του συντάγματος και του νόμου-πλαίσιο. Σχετικά με το σύνταγμα, θα τεθεί υπό αναθεώρηση το άρθρο 16 που κατοχυρώνει την δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, και έτσι θα ανοίξει το δρόμο για την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μάλιστα στο Μαρούσι φανήκαν οι πρώτοι καλοθελητές, και προσπάθησε ο Δήμος μαζί με τους Αμερικανούς, να λειτουργήσουν ιδιωτικό πανεπιστήμιο από τον Σεπτέμβρη, το οποίο μάλιστα δεν θα άνηκε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα , αλλά σε αυτό του Νιου Χαμσαιρ (πολιτεθα των ΗΠΑ). ΟΙ φοιτητές βεβαία βρεθήκαν στο Μαρούσι, και προσωρινά ακυρώθηκε η απόφαση, αλλά το ζήτημα παραμένει ανοιχτό. Από την άλλη συνεχώς παπαγαλάκια της κυβέρνησης διαδίδουν τις αλλαγές που θέλει στο νομό πλαίσιο την κατάργηση των αιωνίων φοιτητών (ν+2 χρονιά, δηλαδή στο Φυσικό 6, άρα οι μισοί σχεδόν φοιτητές της σχολής πρέπει να «πάρουν πόδι») την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την κατάργηση του ασύλου, την εισαγωγή manager. Αυτά τα μετρά δεν είναι τυχαία, ούτε κάποιες ακραίες απόψεις μέσα στην κυβέρνηση, μαζί με τους περσυνούς νομούς, δημιουργούν ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων, τα οποία θα πρέπει να λειτουργούν με ιδιωτικό-οικονομικα-ανταποδοτικά κριτήρια, οι απόφοιτοι όχι μονό δεν θα έχουν εργασιακά δικαιώματα, αλλά θα έχουν και πολύ χαμηλές προσδοκίες εργασιακής αποκατάστασης, και θα έχουν αποδεχτεί τις νέες εργασιακές σχέσεις, και τέλος οι φοιτητές και τοι φοιτητικό κίνημα θα είναι σε μόνιμη καταστολή.
Αυτές οι προσπάθειες δεν έγιναν μονό σε «κεντρικό επίπεδο», αλλά προσπάθησαν να συμβούν και μέσα στην σχολή μας. Στην αρχή ήταν η προσπάθεια ίδρυσης Ινστιτούτο Δια Βίου Εκπαίδευσης από την Ένωση Ελλήνων Φυσικών, το οποίο θα εκμηδένιζε την αξία του πτυχίου μας, το οποίο τελικά δεν έγινε γιατί …. δεν πήγε κανείς να γραφτεί. Στην συνεχεία είχαμε την πρόταση για αλλαγή του προγράμματος σπουδών από το τμήμα, η οποία αν περνούσε , θα εντατικοποιούσε περισσότερο τους ρυθμούς φοίτησης στη σχολή, θα αναγνώριζε πιστωτικές μονάδες και θα εξειδίκευε ακόμα περσότερο το πτυχίο μας, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του και την απαξίωση του. Αυτή η προσπάθεια ξαφνικά πάγωσε όταν η ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ, έκανε μια συγκροτημένη κριτική πάνω στην πρόταση, και άρχισαν όλοι να λένε ότι δεν υπάρχει πρόταση. Βεβαία το ζήτημα εκκρεμεί, και ανά πασά στιγμή, η πρόταση μπορεί να ξεθαφτεί και τότε θα πρέπει ο σύλλογος μας να κινητοποιηθεί ώστε να μην αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών σε αυτή την κατεύθυνση.
Απέναντι σε αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση συνάντησε μονό συναίνεση, από το επίσημο πολιτικό φάσμα. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν κατάφερε να προβάλει ιδιαιτέρες αντιστάσεις (πως θα μπορούσε αλώστε να το κάνει αυτό το ΠΑΣΟΚ, ή η ηττοπαθής επίσημη αριστερά), και αναγκαστικά ο δρόμος του αγώνα Ιράν φάνηκε ότι είναι μοναδική επιλογή. Οι φοιτητές ήταν από τους χώρους αυτούς οι βρεθήκαν στο δρόμο φέτος το χειμώνα, εναντία στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, διεκδικώντας τα δικαιώματα τους. Πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι μετά από αρκετές κινητοποιήσεις και αφού αντιμετώπισαν την αδιαλλαξία του υπουργείου, και την βία της αστυνομίας, όξυναν την αντιπαράθεση τους με τις κυβερνητικές επιλογές, προχωρώντας σε καταλήψεις. Αυτή η επιλογή, παρότι βρήκε απέναντι της, τις περισσότερες φοιτητικές παρατάξεις, και παρότι δεν κατάφεραν να γενικευτούν σε περισσότερες σχολές, δείχνουν ότι μπορούν να είναι η μονή αποτελεσματική επιλογή όπως μας έδειξε το Μαρούσι.. Το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει πολλές μάχες στην μεταπολίτευση, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν και νικηφόρες. Το κίνημα πρέπει να έχει διάρκεια, και μαχητικά χαρακτηριστικά, και πιάνοντας το νήμα των προηγουμένων κινημάτων του 2001 (εναντία στην «ανωτατοποιηση των ΤΕΙ»), του ΄98 (απέναντι στην ανεκδιήγητη μεταρρύθμιση Αρσενη) του ΄95 (εναντία στην βιβλιοκαρτα του Γιωργάκη Παπανδρέου) του ‘91(εναντία στον σκοταδιστικό νομό Κοντογιαννοπουλου), μπορούμε να κερδίσουμε το μέλλον που αξίζουμε.

Γιατί 15 χρονιά, από τότε που τα παπαγαλάκια της «Νέας Τάξης» ευαγγελίζονταν το τέλος της ιστορίας, αυτή συνεχίζει με τρόπο επίμονο να γράφεται. Γιατί φαίνεται ότι λαοί μπορούν να κερδίζουν, ότι οι σχεδιασμοί των κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστών δεν είναι μονόδρομος Στην Γαλλία, ο λαός, πίστεψε ότι η ΕΕ δεν είναι αποτελεί τη μοναδική διέξοδο και καταψήφισε το Ευρωσυνταγμα, ενώ εδώ και μερικές βδομάδες οι φοιτητές, η νεολαία, και οι εργαζόμενοι, έχουν ξεσηκωθεί εναντία στα σχεδία του Ντε Βιλπεν και μας δείχνουν τον δρόμο. Στο Ιράκ και στην Παλαιστίνη, φαίνεται ότι ο ιμπεριαλισμός, δεν είναι ανίκητος. Ενώ στην Λατινική Αμερική, στο Νεπάλ και την Ινδία τα οράματα για μια άλλη κοινωνική συγκρότηση, ξανατιθονται στην καθημερινή κουβέντα.

Σε αυτή την περίοδο λοιπόν

ΚΑΘΕ ΨΗΦΟΣ ΣΤΗΝ ΔΑΠ είναι ψήφος στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι ψήφος υπέρ των σχεδιασμών του υπουργείου παιδείας (νόμο πλαίσιο, αναθεώρηση του συντάγματος, αξιολόγηση, δια βίου μάθηση) που εξαλείφουν κάθε εργασιακό μας δικαίωμα, και μας καταδικάζουν στην ανεργία και στην ημιαπασχοληση. Είναι ψήφος υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της άρσης του ασύλου. Ψήφος στην ΔΑΠ είναι ψήφος λευκή επιταγή στην κυβέρνηση Καραμανλη να συνεχίσει την αντιδραστική πολιτική της!

ΚΑΘΕ ΨΗΦΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΣΠ είναι ψήφος έγκρισης των ιδίων πολιτικών, με διαφορετικό περιτύλιγμα. Δεν ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που πριν 2 χρονιά είχε κατεβάσει το περίφημο πολυνομοσχέδιο, με τις ίδιες τομές που επιχειρεί τώρα η ΝΔ. Δεν ξεχνάμε ότι πέρυσι η ΠΑΣΠ υποστήριζε αυτήν την πολιτική, όσο (αποτυχημένα) και αν προσπαθεί φέτος να κάνει αντιπολίτευση κρεμώντας σεντόνια που κατηγορούν την κυβέρνηση για ρουσφέτια και διαφθορά. Δεν ξεχνάμε τις δηλώσεις των στελεχών της ΠΑΣΠ Φυσικού ότι είναι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων Ψήφος στην ΠΑΣΠ είναι ψήφος στήριξης της ιδίας στρατηγικής, με άλλο χρώμα.


Το φοιτητικό κίνημα δεν έχει την πολυτέλεια να αφέθει στην κοινοβουλευτική αριστερά. Δεν έχει να κερδίσει τίποτα, το κίνημα, από την «ενίσχυση του κόμματος ή του μετώπου» σήμερα, και την αναβολή της σύγκρουσης με τις κυβερνητικές πολιτικές για το μακρινό μέλλον, όταν η ΠΚΣ θα κρίνει ότι «οι συνθήκες έχουν ωριμάσει». Δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την λογική της άνευρης διαμαρτυρίας και της γενικόλογης καταγγελίας, και μονό οι μαχητικές μορφές αγώνα μπορούν να είναι νικηφόρες. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε ο σύλλογος μας να είναι απλά άλλη μια υπογραφή στο Συντονιστικό, να ψηφίζει πλαίσια με εκατοντάδες αιτήματα, και τελικά να λείπει από την πρώτη γραμμή του κινήματος στο Μαρούσι και στις 23/3.

Το φοιτητικό κίνημα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την γκρίνια και την ηττοπάθεια, που εκφράζουν δυνάμεις της αριστερές, που υποτιμούν τις δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος, και θεοποιούν τους συσχετισμούς, περιμένοντας κάποια μεταφυσική αλλαγή τους.


Σε αυτή την περίοδο η ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ (όπως και τα αλλά σχήματα που συμμετέχουν στην Ε.Α.Α.Κ.) έδωσε μάχες στους δρόμους και στην σχολή. Μάχη εναντία στην επιχειρούμενες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, υποβάθμιση των πτυχίων και των εργασιακών δικαιωμάτων, μάχη εναντία στην πολιτική συναίνεση, μάχη εναντία στην συνδιαλλαγή στο όνομα των αναγκών μας, μάχη εναντία στις αλλαγές που γίνονται στην σχολή μας, (από το τμήμα που δεν χάνει ευκαιρία να συντάσσεται με την κυβέρνηση), μάχη τελικά για την προώθηση του φοιτητικού κινήματος. Σε αυτούς τους καιρούς που μια ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά που θα προωθεί τα κοινωνικά κινήματα και τα συμφέροντα των φοιτητών και των εργαζομένων, η στήριξη της ΠΑΡΕΜΒΟΛΗΣ είναι ο μοναδικός δρόμος να ακουστεί δυνατά το μήνυμα στην κυβέρνηση ότι οι φοιτητές δεν θέλουν τις αλλαγές στην εκπαίδευση, και ότι τι επόμενο διάστημα το φοιτητικό κίνημα με μαζικές συνελεύσεις, με μαχητικές διαδηλώσεις και καταλήψεις θα απαιτήσει αυτά που του αναλογούν.



ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
· ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16, ΚΑΝΕΝΑ ΜΗ ΚΡΑΤΙΚΟ – ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΙΔΡΥΘΕΙ
· ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ-ΠΛΑΙΣΙΟ
· ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
· ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΒΕ ΝΑ ΜΗΝ ΙΔΡΥΘΕΙ
· ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΜΠΟΛΟΝΙΑ
· ΕΝΙΑΙΑ ΠΤΥΧΙΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΑ
· ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΝΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
· ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΕΠ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕ ΜΟΝΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ
· ΕΝΙΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
· ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
· ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΔΟΥΛΕΙΑ

Γιατί τίποτα δεν τελειώνει στις εκλογές. Οι πιο μεγάλες μάχες έρχονται το επόμενο διάστημα. Για αυτό κάθε στήριξη της ΠΑΡΕΜΒΟΛΗΣ είναι δήλωση στράτευσης στο αγώνα για την ανατροπή των σχεδιασμών της κυβέρνησης, , γιατί τις πιο όμορφες μέρες δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα! Γιατί όπως σε όλες τις μικρές και σε όλες τις μεγάλες μάχες, έτσι και στις εκλογές, πρέπει να διαλέξουμε από ποια όχθη του ποταμού είμαστε! Συμμετέχουμε στο ανοιχτό ψηφοδέλτιο της Παρεμβολής και….

ΣΤΙΣ 5 ΑΠΡΙΛΗ ΚΑΝΟΥΜΕ……..

ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
στις κυρίαρχες συχνότητες