Είμαστε για αυτούς απειλή...

…είμαστε τα συνθήματα του μέλλοντος!

Πολλοί είπαν ότι οι φοιτητές άλλαξαν, ότι οι φοιτητές δεν είναι πια όπως ήταν τότε...Πολλοί είπαν ότι οι καιροί άλλαξαν, ότι η ιστορία άλλαξε σελίδα και οδεύει προς το τέλος της. Πολλοί είπαν ότι τα πανεπιστήμια θα αναδιαρθρωθούν και θα υποταχθούν πλήρως στην Θεά Αγορά.. Είπαν...
Άλλοι δεν είπαν αλλά έγραψαν...έγραψαν νόμους και νέα συντάγματα για το πανεπιστήμιο. Έγραψαν την κατάργηση του ασύλου, την διαγραφή των φοιτητών, τις αλυσίδες μαθημάτων, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα επιχειρησιακά σχέδια, τον κατακερματισμό των σχολών και την απαξίωση των πτυχίων. Έγραψαν μέσα σε λίγες σελίδες αυτό που θα ονομάζαμε αντιδραστική μετάλλαξη του πανεπιστημίου...έγραψαν αυτά και τα έφεραν για ψήφιση...
Άλλοι ήταν ειδικοί και έτσι όχι μόνο είπαν αλλά μίλησαν αυτοί για τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Τα τηλεοπτικά παράθυρα γέμισαν με ύβρη απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, τις καταλήψεις και τις πορείες του. Οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι και οι λογής – λογής Πρετεντέρηδες έριξαν τόνους λάσπης στον αγώνα των φοιτητών με στόχο να τον καταστείλουν...μίλησαν με κυνικότητα για να υπερασπιστούν μια κυβέρνηση που άδειαζε τόνους χημικών πάνω σε φοιτητές...
...τι ειπώθηκε και τι γράφτηκε τελικά;
Η ιστορία μας διδάσκει ότι όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά έχει ακόμα πολλά επεισόδια και ένα τέλος που κανείς δεν έχει σκεφτεί...Οι φοιτητές είπαν πολλά και έγραψαν ακόμα περισσότερα στις αποφάσεις τους...Περισσότερο όμως από όλα έγραψαν ιστορία...την ιστορία που μιλά για δρόμους με χιλιάδες φοιτητών, εκατοντάδες καταλήψεων, μαζικότατες γενικές συνελεύσεις, μεγάλες νίκες...είναι η δικιά μας ιστορία...η ιστορία όσων τύχαμε να είμαστε στο πανεπιστήμιο το 2006-2007.
Καμία σελίδα δεν χωρά αυτή την ιστορία όσο την χωράνε οι μνήμες μας...Ποιος πίστευε ότι θα σταματούσαμε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του συντάγματος; Ποιος πίστευε ότι μετά την ψήφιση του νόμου – πλαισίου θα συνεχίζαμε ακόμα πιο δυναμικά; Ποιος πίστευε ότι η πιο αντιδραστική τομή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σήμερα μπορεί να ανατραπεί; Τα κινήματα νικάνε...το θυμόμασταν;
Και κάποιοι απορούν ποιοι οφείλονται για όλα αυτά...Αναρωτιούνται που κρύφτηκε η συμβιβασμένη νεολαία; Αναρωτιούνται γιατί δεν κάτσαμε σπίτι μας να δούμε την Μαριέττα, τον Καραμανλή ή τον Γιωργάκη να μιλάνε για τα πανεπιστήμια μας...Αλήθεια η γενιά μας υπήρξε ποτέ συμβιβασμένη; Εμείς – ο καθένας από εμάς – κρύβαμε μέσα μας την ανάγκη να αμφισβητήσουμε την πραγματικότητα που μας ετοίμαζαν, την εκπαίδευση που μας παρέδωσαν, την εργασιακή ανασφάλεια που βλέπαμε...Το φοιτητικό κίνημα αυτής της δυναμικής, διάρκειας και έντασης είναι γέννημα των αναγκών και συμφερόντων μας...Είναι γέννημα της ανάγκης να μην αποδεχθούμε αλλά να συγκρουστούμε με αυτή την πολιτική. Είναι γέννημα της ανάγκης να υπερασπιστούμε τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, να παλέψουμε για την εργασιακή μας προοπτική, να πούμε όχι στην υποταγή της εκπαίδευσης στις νόρμες των επιχειρήσεων, να αρνηθούμε το παρόν και το μέλλον που ετοιμάζουν για εμάς, χωρίς εμάς.
Το φοιτητικό κίνημα που ζήσαμε και ζούμε κατάφερε μεγάλες νίκες όσο και αν πολλοί προσπάθησαν να προβοκάρουν αυτή την πραγματικότητα. Η νίκη για την αναθεώρηση, το συνεχές μπλοκάρισμα ψηφισμένων νόμων (ΙΔΒΕ, Αξιολόγηση), η δυνατότητα ανατροπής του νόμου – πλαισίου είναι οι υλικές νίκες που στέκονται πλάι στη μεγάλη νίκη της χειραφέτησης, της εμπλοκής των φοιτητών στον αγώνα υπεράσπισης των συμφερόντων τους, των συλλογικών πρακτικών, την μαζικοποίηση των συνελεύσεων και των διαδηλώσεων, την νέα επαφή της νεολαίας με την πολιτική...Τι θα μείνει όμως τελικά;
Από εδώ και πέρα τι;...
Η μάχη με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι ακόμα μπροστά μας! Η μάχη για τον νόμο – πλαίσιο, για τα πτυχία, για τα μεταπτυχιακά, την έρευνα είναι ακόμα ανοιχτή...Οι μεγαλύτερες νίκες του κινήματος στέκονται ακόμα μπροστά μας και περιμένουν να τις κατακτήσουμε...
Αυτή η κυβέρνηση – όπως και κάθε άλλη – δεν σταματά αν δεν τη σταματήσουμε. Για αυτούς που γράφουν νόμους το πανεπιστήμιο δεν είναι τίποτα περισσότερο αλλά ο φορέας της πολιτικής τους. Για αυτούς που γράφουν νόμους η απαξιωση των πτυχίων και η χειροτέρευση των όρων ένταξης στην εργασία, η ανταποδοτική και επιχειρηματική λειτουργία με στόχο την προσαρμογή των σχολών στις κατευθύνσεις της αναδιάρθρωσης, η η πειθάρχηση της νεολαίας είναι η κατεύθυνση που θέλουν να θέσουν στις σχολές.
Ξέρουμε τι μπορούμε να πετύχουμε!
Δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί στην υπεράσπιση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας από αυτόν που θα ανοίξουμε περπατώντας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να οδηγεί σε νίκες από αυτόν του αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Σε αυτό τον δρόμο και στο σταυροδρόμι των φοιτητικών εκλογών καλούμαστε να πάρουμε την σωστή κατεύθυνση. Την κατεύθυνση που θα σημαίνει ότι κάτι έχει μείνει ώστε τελικά κάτι περαιτέρω να μπορέσει πιο εύκολα να γίνει.
Στη μάχη των φοιτητικών εκλογών θέλουμε να καταγραφεί η στήριξη στις πολιτικές λογικές που προσπάθησαν να συνδράμουν στον αγώνα υπεράσπισης των συλλογικών μας συμφερόντων, έμπρακτα, μέσα στην πάλη. Την επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών, οι σύλλογοι θα είναι κερδισμένοι αν όσοι στήριξαν ρητά (ΔΑΠ) ή άρρητα (ΠΑΣΠ) τον νέο νόμο – πλαίσιο και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνολικότερα βγουν αποδυναμωμένοι. Την επόμενη μέρα των εκλογών το αποτέλεσμα θα πρέπει να σημαίνει καλύτερους όρους για τις μάχες που έχουν να δωθούν...Θα πρέπει να σημαίνει ότι κάτι έχει μείνει...
Οι φετινές εκλογές θα είναι πρωτότυπες! Το κίνημα, τα ερωτήματα, οι συνελεύσεις δεν μπορούν να αφήσουν την πολιτική του πάρτυ, των πελατειακών σχέσεων. Το κίνημα, οι νίκες δεν μπορούν να αφήσουν άλλα περιθώρια στη λογική που στη μια της όψη έχει την πλήρη αποδοχή και στην άλλη την απλή διαμαρτυρία(ΠΚΣ). Οι φετινές εκλογές θα πρέπει να μιλήσουν για αυτά που θέλουν οι φοιτητές, για αυτά που γράφτηκαν σε πολλά πανό, σε πολλές αποφάσεις πανελλαδικών συντονιστικών, που λέχθηκαν σε πολλά συνθήματα...
...οι φετινές εκλογές είναι κόμβος για αυτό που πρέπει να γίνει...
Οι χρυσές σελίδες της ιστορίας του κινήματος δεν θα έχουν τόσα να πουν αν το επεισόδιο δεν λήξει με όμορφο τέλος. Ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να σταματήσει σήμερα, αύριο, μετά ή μέχρι τις φοιτητικές εκλογές. ΘΕΤΟΥΜΕ ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ – ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ. Ο στόχος αυτός δεν θα είναι δυσθεώρητος όσο εμείς στεκόμαστε στο ύψος μας, στο ύψος του φοιτητικού κινήματος.
Και θα σταθούμε! Γιατί να μην αντιπαρατεθείς την πολιτικη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ ή της ΕΕ αφού αυτή πλήττει τα συμφέροντα σου;
Και θα νικήσουμε! Γιατί να μην επιλέξουμε σήμερα έναν βηματισμό που θα φέρει και άλλες ήττες στην κυβέρνηση με πρώτη την απόσυρση του νόμου – πλαισίου;
Και ναι δεν είμαστε μια συμβιβασμένη νεολαία! Είμαστε η γενιά που αγωνιά για το μέλλον της και αμφισβητεί, η γενιά που θέλει να βάλει μια άλλη κατεύθυνση. Μπορούμε να γίνουμε η γενιά που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της σημερινής εκσυγχρονιστικής και αντιλαικής πολιτικής.
Στον δρόμο των νικηφόρων συλλογικών αγώνων συνεχίζουμε...
Ενδυναμώνουμε τους αγώνες και τα σχήματα της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Της αριστεράς που δίνει τη μάχη σε όλα τα επίπεδα, από το ζήτημα σχολής μέχρι τη μάχη ενάντια στις αντεκπαιδευτικές και αντεργατικές αλλαγές των κυβερνήσεων. Της αριστεράς που εμπλέκεται στο κίνημα ακριβώς γιατί πιστεύει ότι αυτό μπορεί να κερδίζει. Της άλλης αριστεράς που έχει ανάγκη η εποχή μας...

ΣΤΙΣ 9 ΜΑΗ στηρίζουμε-ψηφίζουμε …
ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
Στις κυρίαρχες συχνότητες!
Ε.Α.Α.Κ.