ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για 3η φορά, μετά την πτώση των καθεστώτων του Ανατολικού Μπλοκ, προσπαθεί να λάβει καταδικαστικές αποφάσεις, που να αφορίζουν οτιδήποτε αναφέρεται στον κομμουνισμό. Μάλιστα αυτή την φορά δημιουργεί και προϋποθέσεις για να τεθούν εκτός νομού οι οργανώσεις και τα κόμματα που έχουν τέτοιες αναφορές. Μια επιτροπή στο ευρώ-κοινοβούλιο, συνέταξε λοιπόν ένα τέτοιο μνημόνιο, υιοθετώντας την «πολύ- φορεμένη» ανάλυση εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό και θα προσπαθήσει αυτό να αποτελέσει την επίσημη θέση της Ε.Ε..
Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με μια σαφή περίπτωση ξαναγραψίματος της ιστορίας, που γράφεται από τους «νικητές» όπως συνηθίζεται να λέγεται. Αλλά ότι και να γραφτεί στα βιβλία τους, η πραγματικότητα είναι βαθειά χαραγμένη στην μνήμη των λαών της Ευρώπης. Καθώς οι οργανώσεις των κομμουνιστών με την δράση τους, και μαζί με τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις, έπαιξαν καθοριστικό ρολό για το τον τρόπο που ζούμε σήμερα, από τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, (8ωρο, ασφάλιση, άδειες, αργίες, δικαιώματα στις γυναίκες κτλ), μέχρι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών. Γιατί όσο και να θέλουν να σβηστεί, οι λαοί οφείλουν την ελευθερία τους, σε αυτούς που αντισταθήκαν πραγματικά στον φασισμό, που πήρανε τα όπλα, οργάνωσαν δίκτυα αντίστασης και πάλευαν για την απελευθέρωση της πατρίδας τους, και όχι στις αστικές τάξεις, και τους πολιτικούς της εποχής, που στην πλειοψηφια τους συνεργαστήκαν με τον χιτλερισμό. Αλλά και πέρα από την Ευρώπη, στις χώρες του «τρίτου» κόσμου, η ήττα της αποικιοκρατίας, και οι αποτυχίες του ιμπεριαλισμού οφείλεται στα εθνικοαπελεθερωτικά κινήματα , που καταλυτικό ρόλο, στην εξέλιξη τους έπαιξαν οι προοδευτικές δυνάμεις (Κούβα, Νικαράγουα, Βιετνάμ , Καμπότζη , Αλγερία, Σρι Λάνκα, Κονγκό, Αγκόλα). Όλα αυτά δεν θα ξεχαστούν ότι θέση και να πάρει η Ε.Ε.
Εδώ να επισημάνουμε ότι δεν «αγιοποιούμε» τα καθεστώτα «σοβιετικού» τύπου, καθώς σίγουρα υπήρχαν και εκεί προβληματικές καταστάσεις , αλλά δεν ξεχνάμε ότι ήταν και μια πρωτότυπη διαδικασία, που βρέθηκε μπροστά σε ολοκαίνουργια πράγματα, και παρθήκαν επιλογές που ήταν εξαιρετικά λαθεμένες. Και για τα λάθη που γίνανε σε αυτές τις χώρες συζητεί και προβληματίζεται η αριστερά, και δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να ζητήσει συγχωροχάρτια από την Ε.Ε. καθώς στο τέλος οι ίδιοι οι λαοί θα αποφασίσουν. Αλλά είναι απαράδεκτο να ταυτίζονται αυτά τα κινήματα και αυτές οι οργανώσεις, που είχαν σκοπό μια κοινωνία, χωρίς πολέμους, με ισότητα και πρόνοια που να οδηγεί στην χειραφέτηση του ανθρώπου, με τον ναζισμό που βασιζόταν στην ανωτερότητα μιας φυλής, και την υποταγή σε αυτή όλων των λαών, σε συνθήκες πού δεν αρμόζουν σε ανθρώπους. Και όσο για την Ε.Ε. προτού μας κάνει μαθήματα για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες , ας καταργήσει τους «τρομο-νόμους» που έχει ψηφίσει, που δημιουργούν το πλαίσιο, για να δημιουργηθούν οι τραγικά πιο ανελεύθερες κοινωνίες στην ανθρώπινη ιστορία. Και για να μας πουν για δημοκρατία, ας θυμηθούν ότι έκρυβαν τον δικτάτορα Πινοσετ για τόσα χρόνια, ότι ανέχτηκαν τις δικτατορίες σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, ότι πριν λίγα χρόνια βομβάρδιζαν την Γιουγκοσλαβία για να ανατρέψουν το δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο Μιλόσεβιτς, ότι δεν ενοχλούνται από το στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας και την κατοχή της Κύπρου.
Όσο για την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που θυμήθηκε να μας ανακοινώσει τον θάνατο του κομουνισμού, την προτρέπουμε να θυμηθεί λίγο την ελληνική ιστορία. Να θυμηθεί την κυβέρνηση Τσολάκογλου, τα τάγματα ασφαλείας και την ομάδα «Χ», τους κουκουλοφόρους δοσίλογους, να θυμηθεί τις παρακρατικές ομάδες που δρούνε ανεξέλεγκτα εδώ και μισό αιώνα, μέχρι την «Χρυσή Αυγή», να θυμηθεί τον δολοφόνο Γ. Καλαμποκα, και τους υπολοίπους τραμπούκους της (φ)ΟΝΝΕΔ. Γιατί υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που διαπερνά την ελληνική ιστορία από την Ακροναυπλία, στο βουνό , στον Άρη Βελουχιώτη και τον Σαράφη, στα Δεκεμβριανά, στην δίκη του Μπελογιάννη, στα Ιουλιανά , στον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, στα ξερονήσια και στα υπόγεια της Γ.Α.Δ.Α. μέχρι το Πολυτεχνείο και τα κινήματα της μεταπολίτευσης και τον Ν. Τεμπονερα.
Γιατί όσο και αν προσπαθούν με κατάπτυστα μνημόνια να μας διαγράψουν, θα είμαστε εδώ, γιατί η ιστορία συνεχίζεται να γράφεται από την Παρισινή Κομμούνα και το Σικάγο, στην Οκτωβριανή επανάσταση, στον αγώνα ενάντια στο Φασισμό, στο Βιετνάμ στην Κούβα, στην Πολιτιστική Επανάσταση και στο Μάη του’68 με κόκκινα γράμματα. Γιατί και μετά το ’91 η ιστορία δεν σταμάτησε να γράφεται (όπως υποστήριζε ο Φουκογιάμα) αλλά συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, από την Βενεζουέλα , το Αργεντινάζο, τους Ζαπατίστας, την Κολομβία, την ηρωική Ιρακινή αντίσταση, το αντάρτικο του Νεπάλ της Ινδίας, και των Φιλιππίνων, στο Σιατλ και την Γένοβα.
Επειδή , όσο συνεχίζει και αναπαράγεται ο καπιταλισμός, θα συνεχίσουν να αναπαράγονται και οι αιτίες που δημιουργούν όλα τα παραπάνω. Ο λόγος σύνταξης του επίμαχου μνημονίου, δεν είναι η αποκατάσταση κάποιας ιστορικής αλήθειας, αλλά ο φόβος των αστικών τάξεων και κομμάτων για την στιγμή που θα ξεσηκωθούν οι λαοί και θα πάρουν την «κατάσταση» στα χεριά τους.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΕΜΠΤΗ 19/1 ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΘΜΩΝΟΣ
ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ – Ε.Α.Α.Κ.

ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»

Το περασμένο καλοκαίρι, η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε σε μια παρατεταμενη επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων. Η νομοθετική κατάργηση του 8ωρου , οι ρυθμίσεις για περαιτέρω ελαστικοποιηση της εργασιακών σχέσεων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, οι προσπάθειες για ιδιωτικοποιήσεις δημοσιών οργανισμών, έδειξαν την κατεύθυνση της κυβέρνησης που συνεχίζει μέχρι τώρα να ανοίγει και άλλα μέτωπα, όπως οι μειώσεις των μισθών, και η εξαγγελίες για άλλα 8 χρονια λιτότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Υπουργείο Παιδείας επέλεξε, να ψηφήσει 3 νομούς μέσα στο καλοκαίρι , αδιαφορώντας για το γεγονός ότι είχε τοποθετηθεί εναντία η πλειοψηφια των φοιτητικών συλλογών, και μεγάλο κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας. Οι νομοί για την μετεξέλιξη του ΔΙΚΑΤΣΑ σε ΔΟΑΤΑΠ, για την ίδρυση Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης (ΙΔΒΕ) , και για την διασφάλιση ποιότητας (λέγε με αξιολόγηση) και τις πιστωτικές μονάδες, ακολουθηθήκαν και από μια σειρά άλλα αντιδραστικά μέτρα μέσα στο φθινωπορο, όπως την θεσμοθέτηση της βάσης 10 για την εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, το Διεθνές Πανεπιστήμιο (με δίδακτρα), την ανωτατοποιηση των εκκλησιαστικών και των στρατιωτικών σχολών. Και επειδή προφανώς δεν αρκούν όλα αυτά για την κυβέρνηση, συνεχίζει με την εξαγγελία για αλλαγή στο νόμο-πλαίσιο, ανοίγοντας συζήτηση για την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και των αιωνίων φοιτητών (στο 6 έτος ) , τον περιορισμό του ασύλου, την διοίκηση του πανεπιστημίου από manager, και την μείωση των φοιτητών στην συνδοιηκηση.
Όλες αυτές οι κινήσεις προφανώς δεν είναι τυχαίες. H κυβέρνηση έχει ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για τα πανεπιστήμια (όπως έχει περιγράφει από την διακυρηξη της Bologna). Βασικοί στόχοι του σχεδιασμού είναι: α) η δημιουργία ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, που θα διαπραγματεύεται ατομικά με τον εργοδότη (άρα με δυσμενέστερους ορούς) και θα είναι ειδικευμένος, ευέλικτος και πειθαρχημένος, χωρίς δικαιώματα μέσω της απαξίωση των πτυχίων ως μορφών συλλογικής κατοχύρωσης εργασιακών δικαιωμάτων, και η μετάβαση σε εξατομικευμένους τίτλους σπουδών, β) η λειτουργία του πανεπιστημίου με επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια και η περαιτέρω υπαγωγή όλων των λειτουργιών του στις ανάγκες της «αγοράς». Για να επιτευχθούν αυτά χρειάζεται ένας κατάλληλος ρυθμιστικός μηχανισμός πίεσης προς όλες τις σχολές προς όλες τις σχολές, ώστε να αποδέχονται τον σχεδιασμό του υπουργείου. Τον ρολό αυτό θα παίξει ο «μηχανισμός διασφάλισης ποιότητας» , ή η αξιολόγηση σε απλά ελληνικά.

Τι περιγράφει όμως ο νόμος για την «διασφάλιση ποιότητας, τις πιστωτικές μονάδες και το παράρτημα διπλώματος»;

Στο πρώτο κομμάτι περιγράφετε η διαδικασία της αξιολόγησης, η οποία θα γίνετε σε 3 επίπεδα. Πάνω από όλους και όλα, βρίσκεται η ΑΔΙΠ (Αρχή ΔΙασφάλισης Ποιότητας), η οποία συγκροτείται από 7 καθηγητές διορισμένους από το υπουργείο, 2 φοιτητές από ΑΕΙ, ΤΕΙ 1 εκπρόσωπο ερευνητικών ιδρυμάτων και 1 εκπρόσωπο επαγγελματικών επιμελητηρίων, και η οποία κάθε 4 χρονιά θα θέτει τα κριτήρια της αξιολόγησης και θα βάζει στόχους. Είναι προφανές ότι αυτή η αρχή θα είναι ο το «μακρύ χέρι» του υπουργείου, καθώς θα προσπαθεί να προωθεί τις πολιτικές του, μέσω την στόχων που θα ορίζονται. Σε κάθε Ίδρυμα δημιουργείται η ΜΟΔΙΠ (ΜΟνάδα ΔΙασφάλισης Ποιότητας), ενώ σε κάθε σχολή φτιάχνεται η ΟΜΕΑ (ΟΜάδα Εσωτερικής Αξιολόγησης). Έτσι δημιουργείτε ένα σύστημα προσχηματικά «δημοκρατικό», αλλά ουσιαστικά αυστηρά ιεραρχικό, αφού από την ΑΔΙΠ θα μεταβιβάζονται προς τα κάτω οι «εντολές» που θα αναγκάζονται τα τμήματα να εφαρμόσουν, και ανά όχι θα κρέμεται από πάνω ο πελεκάς της αρνητικής αξιολόγησης. Στην συνεχεία ο νομός αναφέρεται στα κριτήρια της αξιολόγησης:«α) Ως προς την ποιότητα του διδακτικού έργου β) Ως προς την ποιότητα του ερευνητικού έργου γ) Ως προς την ποιότητα των προγραμμάτων σπουδών δ) Ως προς την ποιότητα των λοιπών υπηρεσιών»Τα κριτήρια οποία θα καθορίζονται από την ΑΔΙΠ ανά 4ετια. Δηλαδη κάθε λιγα χρονια θα μπαίνουν διαφορετικά κριτήρια για το διδακτικό και ερευνητικό έργο και θα αλλάζουν τα προγράμματα σπουδών, στις συγκεκριμένες κατευθύνσεις που θέτει η Bologna, δηλαδή την ειδίκευση, την πολυδιάσπαση, την εφαρμογή των δυο κύκλων (3+1 ή 3+2 χρονια, στην λογική bachelor+master) , την εντατικοποίηση.
Στο δεύτερο κομμάτι θεσμοθετούνται οι πιστωτικές μονάδες και το συμπλήρωμα διπλώματος. Με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων κάθε μάθημα ανάλογα με την βαρύτητα του στο πρόγραμμα σπουδών , αντιστοιχεί σε κάποιες πιστωτικές μονάδες (credits). Έτσι ένα ακαδημαϊκό έτος ορίζετε η συλλογή 60 πιστωτικών μονάδων. Αυτό για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο προϋποθέτει προγράμματα σπουδών με πολλά εξειδικευμένα επιλεγόμενα μαθήματα, και ελάχιστα «κορμού». Έτσι διαφαίνεται η τάση για αλλαγή στα προγράμματα σπουδών στην κατεύθυνση της ειδίκευσης, η οποία στο Φυσικό έχει κάνει την εμφάνιση της, με την πρόταση για αλλαγή του προγράμματος στην παραπάνω λογική. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι κριτήριο «ποιότητας» ενός μαθήματος δεν είναι το περιεχόμενο του, αλλά ο φόρτος εργασίας όπως αναφέρεται (Κεφ. Β αρθρο2 […] Οι πιστωτικές μονάδες εκφράζουν το φόρτο εργασίας. Αρθρο3 […] ο φόρτος εργασίας περιλαμβάνει τον χρόνο που απαιτείται για την ολοκλήρωση όλων των προγραμματισμένων δραστηριοτήτων μάθησης στο πλαίσιο ενός ακαδημαϊκού προγράμματος σπουδών όπως π.χ. η παρακολούθηση παραδόσεων, σεμιναρίων, η ανεξάρτητη μελέτη, η προετοιμασία εργασιών, η πρακτική άσκηση, η συμμετοχή στις εξετάσεις, η εκπόνηση διπλωματικής εργασίας κτλ). Έτσι λοιπόν οι πιστωτικές μονάδες θα καταμετρούνται με βάση το ποσό εντατικοποιημένο είναι κάθε μάθημα. Στην συνεχεία θεσμοθετείται και το συμπλήρωμα διπλώματος, το οποίο θα είναι μια πιστοποίηση όλων των δεξιοτήτων του αποφοίτου (πτυχίο και βαθμοί, επιλογές μαθημάτων, εργασίες, σεμινάρια, πρακτική άσκηση, πιστοποιητικά από ΙΔΒΕ κτλ). Τέλος με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων , τα πτυχία των 4ετων σχολών θεωρούνται εντατικό bachelor (4*60=240 credits) αφού το bachelor είναι 180-240 credits.

Όμως πως θα αλλάξει το τοπίο μετα την εφαρμογή της αξιολόγησης;

Πρώτα από όλα θα οδηγηθούμε στην κατηγοριοποίηση σχολών και πτυχίων με βάση την υλοποίηση των παραπάνω σχεδιασμών. Οποία σχολή αρνείται την εφαρμογή των αλλαγών, θα «υποβιβάζετε», ενώ οποία τις αποδέχεται θα «ανταμείβετε». Έτσι θα δημιουργηθεί ασφυκτική πίεση για την εφαρμογή της Bologna. Επίσης η κατηγοριοποίηση θα δημιουργήσει αποφοίτους πολλών ταχυτήτων , δηλαδή ο φυσικός από το πανεπιστήμιο Αθηνών θα είναι διαφορετικός από τους υπολοίπους με βάση το πώς αξιολογηθήκαν τα τμήματα φυσικής, κάτι που θα οδηγήσει ακόμη περισσότερο την πολυδιάσπαση των εργασιακών δικαιωμάτων. Έπειτα θα ενταθεί η πίεση για συνεχείς αλλαγές στα προγράμματα σπουδών στην κατεύθυνση της ειδίκευσης με βάση τις τρέχουσες ανάγκες της «αγοράς». Αυτό προφανώς θα απαξιώσει ακόμα περισσότερα τα πτυχία μας, καθώς θα είναι διαφορετικό το πτυχίο κάθε φορά που θα αλλάζει το πρόγραμμα (κάθε 4 χρονια αναγγέλλουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης). Σε τελική ανάλυση υστέρα από την εφαρμογή του νομού θα περάσουμε από το καθεστώς του ενιαίου πτυχίου που καταφέρνει και κατοχυρώνει κάποια εργασιακά δικαιώματα, στο πτυχίο «ατομικός φάκελος δεξιοτήτων» , που θα αποτελεί μια απλή πιστοποίηση κάποιων γνώσεων. Τελικά ο απόφοιτος, θα έχει κάποιες ειδικευμένες και γρήγορα απαξίωσες γνώσεις, και έτσι όταν θα είναι άχρηστες, θα αναγκάζεται να καταφεύγει στα ΙΔΒΕ, για να επανακαταρτιστει. Έτσι τελικά αποδέχεται ο καθένας την ανεργία, και θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για αυτή, και αντί να παλέψει συλλογικά το δικαίωμα στην εργασία, τρέχει να μαζέψει credits και ειδικεύσεις, ελπίζοντας έτσι να κερδίσει κάτι καλύτερο.

Και απέναντι σε όλα αυτά ;

Το φοιτητικό κίνημα θα ξαναβγεί στο δρόμο για να αναγκάσει την κυβέρνηση να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων, τα σχεδία της για την παιδεία. Απέναντι στην ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ που στηρίζουν την αξιολόγηση, προβάλλοντας την ως «αντικειμενική» ανάγκη, θα παλέψει για την ανατροπή των σχεδίων κυβέρνησης και Ε.Ε. στην εκπαίδευση. Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις, μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις θα παλέψει για την κατάκτηση υλικών νικών στο σήμερα και όχι σ’ ένα απώτερο μέλλον. Η ιστορία του φοιτητικού κινήματος, είναι γεμάτη αγώνες και νίκες, μέχρι και την κατάργηση ψηφισμένων νομών. Γι’ αυτό και τώρα πιστεύουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε την κατάργηση των νομών. Όπως το 1992, όταν ο τότε υπουργός Σουφλιάς επιχείρησε να εφαρμόσει «αξιολόγηση» , και τον σταμάτησαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις , έτσι και τώρα θα πούμε ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, και θα πάμε μέχρι τέλους.

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!!!

Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του σήμερα

Ξεροκέφαλος μήνας ο Νοέμβρης. Επιμένει να αντιστέκεται και δοκιμάζει κάθε χρόνο να ξαναπερπατάει το μονοπάτι της εξέγερσης και της αντίστασης. Και έτσι όντως το Πολυτεχνείο ζει, όχι ως κοινότοπο σύνθημα, αλλά ως πάντα πρωτότυπο σκίρτημα ελπίδας…
… αφου είναι το εξεγερτικό μήνυμα του πολυτεχνείου σήμερα πιο επίκαιρο παρά ποτέ, επειδή είναι εκείνο το νήμα που συνδέει τις φωνές των εξεγερμένων φοιτητών του Πολυτεχνείου
για ψωμί, με την πάλη για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς και κοινωνική ασφάλιση, ενάντια στην πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση με στόχο την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων., την αλλαγή του ασφαλιστικού, και τις ιδιωτικοποιήσεις.
για παιδεία, με το δικό μας αγώνα για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους, ενάντια στην απαξίωση των πτυχίων και τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων που αυτά εξασφαλίζουν, για την κατάργηση των νομών για την Αξιολόγηση και τις Πιστωτικές Μονάδες, για την Δια βίου Μάθηση και το ΔΟΑΤΑΠ με τα οποία το Υπουργείο επιχειρεί να συνεχίσει άμεσα την πολιτική της Μπολόνια για τη μετατροπή των πτυχιούχων σε ευέλικτους και επανακαταρτιζόμενους αυριανούς εργαζόμενους
για ελευθερία, ενάντια στη σκλήρυνση της αυταρχικότητας του κράτους και των μηχανισμών του, που απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων αντιπαρατάσσει τα ΜΑΤ και τον τρομονόμο, ποτίζει τις φωνές των διαδηλωτών κατά του πολέμου με δακρυγόνα και χημικά και χαρακτηρίζει τα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης εν δυνάμει τρομοκρατικά.
Η πάλη εναντία στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο βρίσκει σήμερα το νόημα στην πάλη ενάντια στην κατοχή του Ιράκ και της Παλαιστίνης, στην αλληλεγγύη μας προς τον Ιρακινό και τον Παλαιστινιακό λαό, αλλά και σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται σε όλο τον κόσμο, από την Λ. Αμερική ως το Νεπάλ. Είναι ο αγώνας που παλεύει για να σταματήσει την λαίλαπα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, και να ξαναφέρει στο προσκήνιο τα δικαιώματα των λαών και των εργαζομένων.

Όταν οι φοιτητές εξεγείρονταν το 1973, τους έλεγαν ότι η εξέγερση ενάντια στην «παντοδύναμη» χούντα είναι ουτοπία. Κι όμως, η ουτοπία έγινε ρεαλισμός. Έλεγαν ότι οι φοιτητές οφείλουν να ασχολούνται μόνο με τις σπουδές τους. Το Πολυτεχνείο του ’73, όπως και τα κινήματα του ’68 στην Ευρώπη, απέδειξε ότι οι φοιτητές οφείλουν να αντιτάσσονται σε κάθε αντιδραστική συγκυρία, ότι τα αιτήματα τους βρίσκονται στην ίδια πλευρά με αυτά των εργατών, των αγροτών και όλου του λαού που βρίσκεται κάτω από την εξουσία των λίγων. Σήμερα και πάλι μας λένε ότι με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών δεν βγαίνει τίποτα, ότι πρέπει να αρκεστούμε σε όσα μας δίνουν και να μη διεκδικούμε τίποτα παραπάνω. Κι όμως, έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι μόνο με συλλογικές διεκδικήσεις έχει κερδίσει το φοιτητικό κίνημα και έχει κατοχυρώσει τα δικαιώματά του. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου εξακολουθεί να ζει στους δικούς μας αγώνες, για όλα όσα δεν θεωρούμε δεδομένα, αλλά παλεύουμε γι’ αυτά.
Το Πολυτεχνείο, δεν είναι μουσειακή επέτειος, δεν είναι μια ‘εθνική γιορτή’, είναι αντίδραση των πολλών και η δυνατότητά τους να χαράζουν οι ίδιοι το δρόμο. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ούτε εξαργυρώνεται, ούτε εξαγοράζεται. Το μήνυμά της δεν μπορεί να το καπηλευτεί κανείς. Πραγματικός συνεχιστής του είναι ο καθένας από εμάς, που αγωνίζεται και εξεγείρεται για να διεκδικήσει όσα οι άλλοι θεωρούν ακατόρθωτα.

Φέτος όπως και κάθε χρόνο οι κάμερες θα ξαναστηθούν απαιτώντας υστερικά σπασμένες βιτρίνες και επετειακές φιέστες. Kαι φέτος οι άτεγκτοι θεματοφύλακες της κοινωνικής ισορροπίας και τάξης (αστυνομικοί, μισθοφόροι της διανόησης, πρυτάνεις) το καθηγητικό κατεστημένο, γραφειοκράτες συνδικαλιστές, πολιτικοί, μέχρι πρώην αγωνιστές και νυν βολεμένοι σε υψηλά κλιμάκια της κοινωνικής ιεραρχίας, θα μας μιλήσουν για το νόημα της εξέγερσης του '73 έτοιμοι να ξαναστήσουν τα πολυβόλα απέναντι στις αυριανές εξεγέρσεις αν χρειαστεί.
Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία…

Όλοι μαζικά στην Γενική Συνέλευση του
συλλόγου μας, στις 8 Νοέμβρη στις 12.00.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 3ΗΜΕΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ , στις 15-17 ΝΟΕΜΒΡΗ,
ΓΙΑ ΤΑ 32 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΡΓΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΛΑΙΚΗ ΑΝΤΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
στις κυρίαρχες συχνότητες
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

Μια ματιά στην πρόταση για αλλαγή πρόγραμμα σπουδών.

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια της Κυβέρνησης να αναδιαρθρώσει τις σχέσεις εργασίας προς το συμφέρον του κεφαλαίου, καταπατώντας ταυτόχρονα κατακτημένα δικαιώματα. Η κατάργηση του οχταώρου και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η νομιμοποίηση της ανασφάλιστης εργασίας (κομμάτι της επίθεσης στο Ασφαλιστικό) είναι αιχμές της πολιτικής αυτής.
Σε αυτή τη συγκυρία ιδιαίτερη σημασία για το κράτος αποκτά η διαμόρφωση ενός μοντέλου πτυχιούχου-εργαζομένου, τα χαρακτηριστικά του οποίου ευθυγραμμίζονται με τις κατευθύνσεις της επίθεσης που έχει εξαπολυθεί. Πρόκειται για ένα εργαζόμενο, του οποίου το πτυχίο δεν κατοχυρώνει εργασιακά δικαιώματα, πειθαρχημένου σε οποιεσδήποτε συνθήκες εργασίας (ελαστικό ωράριο, εντατικούς ρυθμούς, ανασφάλιστη εργασία), χωρίς δυνατότητα συλλογικών διεκδικήσεων. Για τον λόγο αυτό προωθούνται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συγκεκριμένες τομές, όπως η ψήφιση των νομοσχεδίων για την Αξιολόγηση (απ’ το θερινό τμήμα της βουλής), τη δια βίου εκπαίδευση και τον ΔΟΑΤΑΠ. Ενώ κινητικότητα παρατηρείται και στο εσωτερικό των σχολών σχετικά με αλλαγές στα προγράμματα σπουδών (Π.Σ). Χαρακτηριστική είναι η συνάντηση εκπροσώπων των συλλόγων Διδακτικού και Επιστημονικού Προσωπικού (ΔΕΠ ή οι καθηγητές μας) των σχολών με εργασιακή προοπτική την εκπαίδευση, τον περασμένο Μάιο, που αποφάσισαν την αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών «στο φόντο της Αξιολόγησης» και την προώθηση της λογικής της διάσπασης των τμημάτων σε αυτά που θα βγάζουν εκπαιδευτικούς και σε αυτά που θα βγαίνουν επιστήμονες (χωρίς βεβαία να εξηγούν που θα μπορούν να δουλέψουν οι επιστήμονες). Επίσης στον για την αξιολόγηση στον οποίο αναφέρεται σαφώς ότι κριτήριο για την αξιολόγηση των σχολών είναι τα προγράμματα σπουδών. Σε αυτό το σκηνικό στην σχολή μας αλλά και σε όλα τα Φυσικά της Ελλάδας, ανοίγει συζήτηση για νέα προγράμματα σπουδών. Και οι προτάσεις που γίνονται κινούνται όλες, πρακτικά, στην ιδία λογική.(βλέπε παρακάτω)
ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ;
Στο νέο πρόγραμμα σπουδών για τη σχολή μας αναφέρονται τα παρακάτω :
«Το πτυχίο εξακολουθεί να είναι ενιαίο “Πτυχίο φυσικών επιστημών” χωρίς να αναγράφεται η κατεύθυνση-ειδίκευση. Η κατεύθυνση δηλώνεται μόνο στα πιστοποιητικά σπουδών.»
Στόχος της κυβέρνησης είναι η απαξίωση του πτυχίου και η αντικατάσταση του με το «συμπλήρωμα διπλώματος», το οποίο θα είναι σαν μια αναλυτική βαθμολογία στην οποία θα φαίνονται οι ειδικεύσεις που θα έχει κάθε απόφοιτος, αλλά και οι βαθμοί στα διαφορά μαθήματα με διαφορετική βαρυτητα. Με αυτό τον τρόπο μεθοδεύεται η ειδίκευση-διάσπαση του ενιαίου πτυχίου μας (αφού πλέον εισάγονται τα πιστοποιητικά σπουδών, που μπορεί να είναι από βεβαιώσεις μέχρι αναλυτική βαθμολογία) και η εξάλειψη κάθε έννοιας συλλογικής κατοχύρωσης δικαιωμάτων στην εργασία. Έτσι μονό τυχαία δεν μπορεί να είναι αυτή η διατύπωση σήμερα.
Στόχος του κράτους είναι η εισαγωγή ειδικεύσεων στην προσπάθειά του να μετακυλήσει την δικιά του ευθύνη για το ότι δεν απορροφώνται πτυχιούχοι στους ίδιους του πτυχιούχους. Και λέμε ότι είναι ευθύνη του κράτους γιατί αυτό καθορίζει την κατανομή των θέσεων εργασίας, το ωράριο, το κόστος εργασίας αλλά και την ηλικία συνταξιοδότησης. Επομένως το επιχείρημα ότι η ανεργία οφείλεται στην μη ύπαρξη ειδίκευσης είναι αναληθές. Μόνος στόχος της ειδίκευσης στο πτυχίο είναι να διασπάσει το φάσμα των εργασιακών μας επιλογών άρα και των δικαιωμάτων μας και να εξατομικεύσει τη διαδικασία εύρεσης δουλειάς, δυσχεραίνοντας έτσι τους όρους ένταξής μας στο χώρο της εργασίας. Δηλαδή από την κατάσταση που οι κάτοχοι ενιαίου πτυχίου διαπραγματεύονται συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπως στους εργαζόμενους στα φροντιστήρια ή στους καθηγητές στα σχολεία, επιχειρείται να περάσουμε σε μια κατάσταση που ο κάθε εργοδότης καθορίζει το τι δικαιώματα στην εργασία έχουμε, αφού νομιμοποιείται να απορρίπτει πτυχιούχους (π.χ. ο απόφοιτος με ειδίκευση στην αστροφυσική δεν θα μπορεί να απευθυνθεί με το πτυχίο του στην εκπαίδευση). Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να αναπτύσσονται ανταγωνιστικές λογικές στο εσωτερικό των αποφοίτων οδηγώντας σε ένα ατομικό φαύλο κύκλο ειδίκευσης και επανειδίκευσης.
Η λογική της ειδίκευσης στη σχολή μας εκφράζεται με τις κατευθύνσεις. Βέβαια η ύπαρξή τους είναι τυπική αφού στο πτυχίο μας δεν αναγράφεται και διατηρείται ο αδιάσπαστος χαρακτήρας του. Ωστόσο, το γεγονός ότι από το 3ο έτος διαλέγουμε διαφορετικούς δρόμους έχει συντελέσει στο να υπάρχει σε ένα βαθμό εξατομίκευση των σπουδών μας και νομιμοποίησή της στη συνείδηση αρκετών συναδέλφων.
Στην πρόταση για το νέο πρόγραμμα σπουδών υπάρχουν δύο προτάσεις για τις κατευθύνσεις. Στην Α’ πρόταση αναφέρονται τα εξής :
«Σύμφωνα με την πρόταση Α’, η διατήρηση ενός ευρύτερου συνόλου μαθημάτων επιλογής με θεματική συνάφεια με τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, την οποία ο φοιτητής επιλέγει, επιτρέπει την απόκτηση μιας κατά το δυνατόν πληρέστερης επιστημονικής γνώσης η οποία αναφέρεται στις επί μέρους επιστημονικές περιοχές τις οποίες η κάθε κατεύθυνση θεραπεύει.»
επίσης η ίδια πρόταση θεωρεί ότι :
«τρία τουλάχιστον από τα μαθήματα επιλογής και το θέμα της διπλωματικής εργασίας πρέπει να σχετίζονται με την κατεύθυνση που επιλέγει ο φοιτητής.»
Στη Β’ πρόταση αναφέρονται :
«Τα μαθήματα επιλογής του προγράμματος σπουδών του τμήματος Φυσικής ομαδοποιούνται σε έξι πρωτεύοντες θεματικούς κύκλους, που σηματοδοτούν τις κατευθύνσεις, και δέκα δευτερεύοντες θεματικούς κύκλους.»
«Κάθε φοιτητής πρέπει να επιλέξει τουλάχιστον έναν πλήρη πρωτεύοντα κύκλο (τέσσερα μαθήματα), και να κάνει τη διπλωματική του εργασία σε συναφές αντικείμενο με τον κύκλο που επέλεξε.»
«Τα υπόλοιπα έξι μαθήματα επιλογής μπορεί να τα επιλέξει από άλλους τρεις, το πολύ, κύκλους (πρωτεύοντες ή δευτερεύοντες), ενώ «το πολύ μια επιλογή μπορεί να είναι από το θεματικό κύκλο “Ελεύθερη επιλογή από μαθήματα κορμού άλλων τμημάτων.»
ενώ για την επιλογή κορμού και οι δύο προτάσεις αναφέρουν :
«προτείνεται η υποχρεωτική επιλογή ενός από τα μαθήματα επιλογής κορμού ανάλογα με την κατεύθυνση.»
Οι παραπάνω προτάσεις εντείνουν την ειδίκευση στο πτυχίο μέσω του περιορισμού των ελεύθερων επιλογών και της υποχρεωτικής σύνδεσής τους με την κατεύθυνση. Μάλιστα ταυτίζεται η ειδίκευση με την «πληρέστερη επιστημονική γνώση», δηλαδή θεωρείται πιο πλήρης ο φυσικός που έχει μόνο μαθήματα της πυρηνικής, από το να έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε όλο το φάσμα της φυσικής κ.α.. Ειδικά στη Β’ πρόταση ουσιαστικά εγκαινιάζεται μια σειρά υποκατευθύνσεων στις κατευθύνσεις που η κάθε μια εξαρτάται από την κατεύθυνση, εξατομικεύοντας ακόμη περισσότερο την εκπαιδευτική διαδικασία.
Επιπλέον, η «θεματική» διάκριση των μαθημάτων επιλογής, αλλά και η διάκρισή τους σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αποτελεί ένα πρώτο βήμα εισαγωγής των πιστωτικών μονάδων. Το σύστημα αυτό (credits) αποτελεί διαδικασία μοριοδότησης μαθημάτων, σεμιναρίων και οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας μπορεί να αναπτυχθεί στο πανεπιστήμιο. Οι πιστωτικές μονάδες υπάρχουν στο φυσικό με τη μορφή διδακτικών μονάδων, αλλά δεν έχει εφαρμοστεί (όλα τα μαθήματα είναι ισοδύναμα). Η κυβέρνηση της Ν.Δ. όμως τις επανέφερε με το νομοσχέδιο για την Αξιολόγηση ώστε να μπορεί να «αναδεικνύει» κατευθύνσεις με ιδιαίτερη «βαρύτητα», υπονομεύοντας τον χαρακτήρα των ενιαίων πτυχίων, καθώς έτσι θα υπάρχει ένας αριθμός τέτοιων μονάδων στα πιστοποιητικά του καθενός, με τον οποίο θα διαπραγματεύεται με την εργοδοσία.
Ακόμα, στο νέο πρόγραμμα σπουδών βλέπουμε σε ένα σημείο :
«Σημειώνεται ότι τα κατωτέρω μαθήματα που προσφέρονται στο τρέχον πρόγραμμα σπουδών θα ήταν προτιμότερο να μεταφερθούν στον μεταπτυχιακό κύκλο : Πυρηνική Φυσική 2, Φυσική της Ατμόσφαιρας 2, Πυρηνική Τεχνολογία και Ανιχνευτές Στοιχ.Σωματιδίων, Εφαρμοσμένη Οπτική.»
Θεωρούμε ότι η άντληση μαθημάτων απ’το πτυχίο στο μεταπτυχιακό απαξιώνει τα πτυχία μας. Η μεταφορά αυτή εντάσσεται στη δημιουργία περισσότερων μεταπτυχιακών προς διάσπαση των εργασιακών δικαιωμάτων του πτυχίου. Το γεγονός ότι τα μαθήματα των Μεταπτυχιακών Διπλωμάτων Ειδίκευσης (ΜΔΕ όπως λέγονται) αποτελεί στοιχείο που αμφισβητεί επί της ουσίας το πρόσχημα δημιουργίας μεταπτυχιακών προγραμμάτων για τον εμπλουτισμό των γνώσεών μας…
Σε σχέση με τον κορμό του προγράμματος σπουδών, (για τον οποίο η πρόταση είναι κοινή) υπάρχουν μια σειρά από αλλαγές.
Καταρχήν
«Προτείνετε ένα κύκλος σεμιναρίων σε θέματα «σύγχρονης φυσικής» που θα καλύπτει όλα τα γνωστικά πεδία της επιστήμης. Ο κύκλος θα αποτελείτε από 13 αυτοτελείς τρίωρες διαλέξεις ανά 15 μέρες στο Α΄ και στο Β΄ Εξάμηνο. Η παρουσία των φοιτητών σε 8 τουλάχιστον διαλέξεις είναι προαπαιτουμενη για την συμμετοχή τους στις εξετάσεις των μαθημάτων Φυσικής 1 και2.»
Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η επιθυμία των καθηγητών για την υποχρεωτική παρακολούθηση με παρουσίες. Προφανώς την κίνηση αυτή την αρχίζουν από το Α΄ετος (οπού οι φοιτητές μετά τον Γολγοθά του λυκείου, μπορούν πολύ εύκολα να το δεχτούν) όπως και με τις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις πριν από τα εργαστήρια. Προφανώς δεν είναι αρκετό ότι τραβάμε για να περάσουμε αυτά τα μαθήματα χρειάζεται να πάρουμε και παρουσίες
Στην συνεχεία
«Συνιστάται η «Πρόοδος» για την εξέταση των φοιτητών σε τμήματα της ύλης και καλύτερη απόδοση στις εξετάσεις»
Εδώ πάλι έχουμε να κάνουμε με την πρόταση να γίνει η σχολή εξεταστικό κέντρο. Η λογική της πρότασης είναι ότι τα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας στα μαθήματα βαρύνουν τους φοιτητές, και για αυτό πρέπει να εξετάζονται 2-3 φορές σε μικρότερη ύλη , μπας και το περάσουν. Φυσικά είναι προφανές ότι την μεγαλύτερη ευθύνη για την αποτυχία την έχουν οι καθηγητές με τα «απογειωμένα» θέματα, που δεν έχουν σχέση με το διδάσκουν, με την έλλειψη συγκεκριμένης εξεταστέας ύλης, την συχνή εξέταση ύλης εκτός των συγγραμμάτων, αλλά και τον τρόπο βαθμολόγησης. Έτσι δείξει ένας καθηγητής «καλή διάθεση» είτε με «πρόοδο» είτε χωρίς θα αυξηθεί το ποσοστό επιτυχίας, αλλιώς κάμπια «πρόοδος» δεν θα φέρει πρόοδο. Εμείς θεωρούμε ότι είναι δικαίωμα του φοιτητή να περνάει το μάθημα με μια και μονό εξέταση, και υποχρέωση του καθηγητή η δέσμευση να μπαίνουν θέματα αντίστοιχα με αυτά που διδάσκει. Η καθιέρωση των προόδων είναι ένα μέτρο όχι για να διευκολύνει τους φοιτητές, αλλά για να εντατικοποιήσει ακόμα περισσότερο τους φοιτητές, που θα τρέχουν όλο το εξάμηνο για να προλάβουν όλες τις «προόδους».
Τέλος για να δικαιολογηθούν όλες αυτές οι αλλαγές, προτείνετε μια ανακατανομή των μαθημάτων κορμού (συμπτηξεις και εισαγωγή νέων) η οποία είναι «επιστημονικά αναγκαία». Εμείς δεν μπορούμε να πούμε να διδάσκεται το χ ή το ψ κεφαλαίο σε ένα μάθημα, αλλά πιστεύουμε ότι αυτές οι αλλαγές μπορούν να γίνουν πολύ απλά χωρίς την αλλαγή του προγράμματος σπουδών, ή να γίνουν χωρίς όλα τα παραπάνω. Αυτές οι ανατάξεις αποτελούν «κίτρινα» για το πέρασμα πολλών αντιδραστικών αλλαγών, και δεν θα πέσουμε στην παγίδα, της διαπραγμάτευσης.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ;
Απέναντι στην αλλαγή του χαρακτήρα του πτυχίου μας που έρχεται να φέρει το νέο πρόγραμμα σπουδών, αλλά και στις συνθήκες φοίτησής μας η απάντησή μας θα πρέπει να έχει ως γνώμονα το πτυχίο και μόνο αυτό να αποτελεί την μόνη προϋπόθεση για τη δουλειά. Με μαζικές κινητοποιήσεις στις συνελεύσεις των καθηγητών, που θα προσπαθήσουν να επικυρώσουν το πρόγραμμα σπουδών, με τις αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων, να μπλοκάρουμε την ψήφισή του. Απονομιμοποιώντας τη λογική των παρατάξεων (ΠΚΣ, ΔΑΠ, ΠΑΣΠ), που συμμετείχαν και συνέβαλαν στη συγκρότηση του προγράμματος σπουδών, ικανοποιώντας τα κομματικά τους συμφέροντα, παραμερίζοντας το συλλογικό συμφέρον. Που δέχτηκαν και τις ευχαριστίες της επιτροπής για την βοήθεια τους στην διαμόρφωση της αντιδραστικής πρότασης(«Η επιτροπή επιθυμεί επίσης να εκφράσει τις ευχαριστίες της στους εκπροσώπους των φοιτητών για την υπεύθυνη και ουσιαστική συμβολή τους…») Το φοιτητικό κίνημα θα βγει μπροστά και θα κλιμακώσει τον αγώνα για την ανατροπή των νόμων της Αξιολόγησης, της δια βίου εκπαίδευσης και τον ΔΟΑΤΑΠ, αλλά και σε κάθε σχολή που θα επιχειρηθούν αλλαγές στην ιδία κατεύθυνση, θα δώσει μάχες για να μην περάσουν.
Απαιτούμε:
Ø ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΟ «ΦΟΝΤΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ BOLOGNA
Ø ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ
Ø ΕΝΙΑΙΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ
Ø ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΝΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
Ø ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ
Ø ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
Ø ΚΑΜΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Ø ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΟΑΤΑΠ

ΤΕΛΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΤΥΠΩΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
Υ.Γ. οποίος ενδιαφέρεται να μελετήσει την πρόταση μπορεί να την δανειστεί από το τραπεζάκι μας για φωτοτυπήσει

ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ -ΕΑΑΚ